Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Motto:
" -Ludzie wielcy rozmawiają o ideach.
Ludzie przeciętni - o wydarzeniach.
Ludzie mali - o innych."
E.Roosevelt



Czy jesteś człowiekiem czy tylko FG*?


Czy już pojąłeś rolę światła
- Uwięzionego przez El Greco
- W tnącej mrok płótna, migocącej świecy?
- Lub pochwyciłeś – ot, dla hecy
- Biust greckiej nimfy, biały jak mleko
- Grzejąc tak dłonią marmur, z innego świata?

- Albo gasiłeś głód czystego piękna
- Improwizując nocą swój wiersz nieporadny
- Lecz na istnienie duszy, będący dowodem
- Chcąc pokonać Moneta, wraz z jego „Wschodem
- Słońca”, który pokazał, że nie tak szkaradny
- Świat – a obraz to jest cisza - lecz namalowana.

Pejzaż, książka, muzyka ... teatr i poezja
- Jeśli umiesz je WIDZIEĆ – toś człowiek
- A nie przykuta do dyszla szkapa
- Co aż do opadnięcia powiek
- Ciągnie bezmyślnie, coraz ciężej załadowany
- Swymi latami – wóz, jakoś tam poskręcany
- Droga ciężka i coraz bardziej stroma
- Czasem pomoże ciągnąć ktoś – on albo ona
- Lecz czy najważniejsze jest czekające
- I różnymi barwami reklam migocące
- Na końcu tej harówki – „siano”?

- Popatrz w prawo, albo też w lewo
- Te same twarze – jak przy drzewie drzewo
- Plotą, gadają, słowem - ...sratatata
- I tak trwonisz swe najlepsze lata – nie przeczuwając Raju
- Który miał w głowie, sercu - w ciele całym
- Na przykład Szopen, kiedy już dźwięki
- Poukładał w Nokturn – co ciszę nocy zgłębił ...

- NIE! Przepraszam! – czego chcę od Ciebie?
- Przecież tak łatwo być w tym „siódmym niebie”
- Po prostu żyjąc, tyjąc, srając i kochając
- A Piękno ... zniknie najpierw z ulic
- Książek, ekranów i myśli – co zajęte już będą
- Chwilowym Idolem - tak wykreowanym
- Żebyś go JUŻ pokochał – swym wykastrowanym
- Mózgiem – który nie spłodzi niczego nowego
- Lecz wchłonie gładko papkę sączoną powoli
- W Twoją Duszę – podarowaną ci przez Niego
- Kiedyś tak ufnego – w człowieka
- Jego ... Przedwiecznego.

-------------------------
* _ tzn. Fabryką Gówna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



-a, gdybyś tak, podał ich nazwiska, nam byłoby łatwiej, nie podjęlibyśmy żadnych rozmów z rzeczoną grupą. Właśnie, grupa, a piszesz w ostatnie zwrotce do "mnie", napisz do "nich",
"ja" bez mózgu czuję się niekomfortowo, "im" jak piszesz, wszystko jedno.

-z "wielkością" ludzi rozmawiających o ideach, nie przesadzałbym. często proste życie wymaga heroizmu i hartu ducha, a rozgrywa się często w ciszy za ścianą, z konieczności ze wzrokiem zawieszonym na szmirze za szkłem. pomyśl: jesteś sparaliżowany. a, teraz to samo zdanie tak napisane: pomyśl, że tam leży ktoś sparaliżowany.

-pozdrawiam
Opublikowano

Dziękuję Ci Almare - na zwrócenie uwagi - tacy ludzie - żyjący heroicznie i cicho - to wcale nie margines. I nie mówiąc o takim bogatym kraju (poważnie!) jak nasz - wystarczy przeczytać coś Kapuścińskiego, żeby człowiek zrozumiał, że większość ludzi na świecie ma dużo, dużo gorzej.

Już sam fakt, ze mamy tę możliwość porozmawiania, a w lodówce nie tylko światło + jakiś dach nad głową. To JUż są podstawy, żeby rozmawiać, lub rozmyślać o wielkich ideach.

Oczywiście, tu "odbija się" czkawką cały trud i czas rodziców, który powinni poświęcać dzieciom - żeby zaszczepić w nich głód wiedzy i dociekań. Ale cóż - delikatnie mówiąc, są tu duże braki na rynku :))

Pozdrawiam i życzę CZASU - bo to niezbędny warunek do tworzenia i chłonięcia świata.

- Marek

PS
A taki Stephen Hawking ?! Nie powiesz, że mu jest łatwo w życiu - w potrafił wykorzystać swój czas, lepiej niż większość ludzi! Założę się, ze gdyby mógł ruszać choć jedną ręką - to jeszcze by malował obrazy !

PS-2
Żadnych nazwisk nie podam, bo na pewno wtedy znalazł bym się wśród Agentów - w jakimś futurystycznym IPN !

Opublikowano

Chopin nie pisał wcale nakturnów w nocy...i jego nokturny wcale nie mają takiego nocnego klimatu, niektóre z nich całkiem przeciwnie mają cgcrakter bardzo melodyjny, łagodny...taki kantylenowy, taki perełkowy jak...poezja |:)

  • 1 miesiąc temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Tak, należy im się cześć i chwała po wieki. Pozdrawiam!
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
    • @Manek Szerzenie mowy nienawiści??? Przecież nie skłamałem w ani jednym wersie!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...