Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przemierzam
pola niewinności
tak puste
dziwnie obce

nikt
nie sieje już dobrych słów
szczerych gestów

nie dojrzewają
złociste kłosy wierności
nie tańczą łany
miłości skąpanej w szkarłacie

dlaczego?

... trudno znaleźć
w sobie odpowiedź
choć szukam...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Być może masz rację Beato, tylko czym ten nieurodzaj jest podyktowany? Życie samo w sobie jest przecież tworem idealnym kształtowanym jedynie przez masy o zróżnicowanym poziomie "czułości" i empatii. Więc gdzie leży przyczyna?
cieplutko pozdrawiam
Opublikowano

Dziękuje za tak ciepły wiersz bo tak postawione pytanie biorę za punkt wyjścia do zastanowienia
się na tworzeniem wierszy które w swym założeniu mają być odpowiedzią.
Zadawanie trafnych pytań jest początkiem do myślenia racjonalnego w moim rozumieniu
A tak naprawdę inspiracją i praprzyczyną działań pobudzającą pozytywne cechy charakteru i
zdolności wskazujące na to kim jesteśmy oraz na określone stanowisko wobec świata i drugiej
osoby.Można powiedzieć, że tak postawione pytanie powinno zajmować osoby chcące pisać
wiersze tak piękne by dawały odpowiedź dla przenikliwego umysłu.

Opublikowano

Witaj Grzegorzu,
to ja Ci dziękuję za tak przepiękny i szlachetny komentarz...czytam go jak słowa mędrca co nauczony doświadczeniem dokładnie wie jak wpleść w słowa przesłanie nie nazywając go po imieniu, by nie stać się moralistą i nudziarzem.
wieczornie pozdrawiam
Moni

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski tak to brzmiało w liście, a w opisie siódmej bitwy pod Troją to brzmi tak: … aby zmóc przerażenie olbrzymią tarczę krzyku podnoszą nad sobą Grecy. Bitwa jest wielka i piękna. Wrzawa tak miła bogom jak tłuste mięso ofiar. Rośnie w górę i w górę dochodzi do boskich uszu. Różowych od snu i szczęścia więc schodzą bogowie na ziemię.  @Robert Witold Gorzkowski i teraz na koniec puenta:   „Jest tyle miejsc zdobytych, widzianych. Italia, Hellada, czy "Martwa natura z wędzidłem". "Wysoko w górze- on", już nie wiem czy to zdumienie, zdziwienie- ono przecież też istnieje. Herbertowskie wołanie ze wzgórza Filopapposa- "on'! Widać, co, kogo, gdzie. A może to tylko błysk uporządkowania, tam leżą estetyk wszelkie doznania.”   To prawda Aniu ale każdy tą estetykę po swojemu interpretuje. Ania jako estetyczne doznania, Herbert jako głos z Akropolu, Freud jako parapraksje, a ja jako poszukiwanie wczorajszego dnia.  Super wiersz można go jeść łyżkami.    
    • @Annna2 ponieważ Berenika zanim ja skończyłem się pakować na wyjazd a jest godzina 1:50 napisała esej godny Herberta nie będę już nic wymyślał. Przeszukałem swoje zbiory i znalazłem list Herberta (nigdzie nie publikowany) tak szczery że aż boli, przyziemny że niżej się nie da ale mówi o tym co robił zanim doznał epifanii i wolał ze wzgórza Filopapposa" i tylko ta estetyczna kontemplacja nawaliła, a prawdziwą metaforą zagdaczę i zaszczekam i odwalając odczyt pochwalny dla luźnych chwil Herberta wyjeżdżam na Podkarpacie do zobaczenia Robert

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @violetta Viola

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      , na samą myśl głowa boli...
    • słuchajcie wszyscy i wszem i wobec chciałby lecz wstydzę się dla niej napiszę jak napisałem swój pierwszy wiersz chce lekko bez murów i twierdz tak jak trzmiel krąży przy kwiatu kielichu i wgłębić się chce byłem i jestem i ona była i kwiat tu swój pozostawiła podlewałem a on rósł jej ciągle mało aż  nic nie zostało teraz na brzegu morza dziecko bawiące się w piasku stawia zamki a w błękitno  -zielonym płaszczyku wiaderka ziarenka piasku tajemniczo błyszczą się przy sobie wiem, powiedziała i odeszła do niego
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...