Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Drogie dziecię, spójrz! Niebo płacze
nad losem chorych ojców i matek,
którym zabrakło słów pocieszenia
i toną w bólu jak w morzu statek.

Kiedyś ten statek po falach życia
pływał z kochanym dzieckiem w objęciach,
dzisiaj ze łzami tych dwoje ludzi
ogląda swoja miłość na zdjęciach.

O serce drogie! Znajdź ślad litości!
Wyrzuć za siebie strute uczucia,
byś nie poznało końca miłości,
nie doświadczyło braku współczucia

Szybko czas leci, przeminą lata
i nie obejrzysz się nawet, kiedy
dotknie boleścią rodziców strata...
I co pomyślisz me dziecko wtedy?

Kiedy do ciebie smutek zawita,
może choroba - inne cierpienie:
Pamiętaj! Ten kwiat, co nie przekwita,
to dar od Boga - ludzkie sumienie.

Nie bierz ciężaru, który przygniecie
wtedy, gdy przyjdzie wspomniana strata,
bo gdy zabraknie Ci ich na świecie
nie żadko wspomnisz: mama i tata.

Przez cały czas Ciebie czekają,
w ich sercach cicha nadzieja płonie,
W modlitwie Matkę Świętą błagają,
by ugasiła gniew, który płonie..."

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Pani Halciu!

Tekst emosjonalny, a przekaz spontaniczny, jednak to za mało na wiersz. Nie dostrzegam w nim poezji - jeno rymowaną odezwę, okraszoną wykrzyknikami i pompatycznymi sformułowaniami, np: "by ugasiła gniew, który płonie...", to zresztą jeden przykład, takich momentów jest więcej, niestety.
Poza tym null metafor, zbyt bezpośrednio.
Tematyka wzniosła, ale wykonanie mi się nie podoba.

Pozdrawiam :)
kasia.
Opublikowano

Zbyt dosłownie, mało poezji.
Rzadko kiedy, emocje pomagają w poezji,
chyba, że jest się geniuszem. Dobry wiersz o takiej tematyce
jest napisać b. trudno. Może najpierw coś łatwiejszego?
Pozdrawiam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc   wiersz trudny, głęboki, ważny.   czytam go jako apel do nas, do społeczeństwa.   odzyskajmy myślenie i język, aby obronić swoją tożsamość przed systemem, który jest jednocześnie totalitarny i wadliwy.  zachowajmy zdolności do głębokiej empatii i widzenia przyszłych konsekwencji, zanim wszystko sprowadzi się do zimnych liczb. dostrzeżmy niepozorne zło zanim ono stanie się rzeczywiste.           na marginesie. skandynawscy kryminaliści -  to ci z powieści Jo Nesbo i Stiega Larssona. zachęcam do lektury : Policja, Upiory, Pragnienie oraz Millennium. warto !!!!       świetnie napisany wiersz !!!!!!  
    • Sypiam mało. To dlatego nie śnię. Żadnych obrazów, które widziałem w muzeach, żadnych postaci. Głuchy dźwięk przy pukaniu – wieczny ja, moja beautiful skull, my beautiful scalp. Klątwa dziewiątej symfonii – skoczne rondo lub szybki finał, kakofoniczny wrzask jak wyrok u neurologa – z drugiej strony neuroplastyczność, nowe połączenia dendryt – akson są jak koleje do nieznanych miejsc – gdzie mnie nie było, gdzie byłem, z kim, wczoraj, dziś – piłem, nie pamiętam nic, nie łykam nic na niepamięć i to samo nic, w listopadowych barwach, nudzi mnie. Ach, jaki czuję się zmęczony! To nic. Żadnych ciemnych obrazów! Żadnych kobiet bez oczu! Odejdź Modigliani! Dajcie mi dobry tekst, nie nic! Jedynie tekst, aktorów, dwie aktoreczki z pasją. Karta za kartką – dobre szycie – zanim padną, kartka po kartce, moje wierne psy, do nóg. Kompulsywnie, metodycznie – jak by powiedział Stanisławski (od ilu lat już gnije i w nosie ma method acting) po raz trzeci, oglądam dokument o van Goghu – jak można tak spieprzyć kościół w Auvers, sam bym nie kupił takiego obrazu; już bliższa mi postać doktora Gacheta – doktorat z melancholii, paskudna choroba mówiąc między nami, sypiam zbyt mało, żeby pisać o onirycznych postaciach, krajobrazach, Bogu. Żadnej ołowianej bieli! Jestem udręczony – odpalam papierosa za papierosem, przesypuję resztki wspomnień o tobie z dłoni do dłoni między rozedrganymi palcami, drążącym językiem spijając z podłogi uciekającą przestrzeń, czas.  
    • @Leszczym Musiałem odpocząć - zastanowić się, kiedy byłem najszczęśliwszy, czy wtedy, gdy publikowałem tutaj, czy tam, w pismach - tutaj. NIe przesadzaj z erudycją, podstawowa wiedza nieco czasem poszerzona i wielkie braki w niej. Dziękuję, że jesteś. 
    • @markchagall Świadomość to latanie pęknięć. Ale bardzo trafnie. 
    • @Robert Witold Gorzkowski   Robercie.   najważniejsze Święto - NIEPODLEGŁOŚĆ.   uczciłem jak należy bo kocham swoją Polskę.   ale wiersz - on jest o miłości. nie mogłem się powstrzymać :)   dziękuję.       @m1234   niezwykły komentarz      i wspaniałe granie !!!!!   dziękuję :)      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...