Urodzeni za życia

[Dawid D.]

kolejka imion
kolor walizki
szczoteczki do zębów
szczelnie zamknięte myśli

strach otwiera oczy
ktoś woła:
ja chcę do mamy
pies szczeka rozszalały

nie ma tam zła ani dobra
ruchome pokoje
machina do przodu pcha
tocząc skałę Syzyfa

z własnym numerem
jak na drzwiach
jak w książkach
jak brat z siostrą

każdy obrót koła
przybliżał cyfry
stawały się ludzkie
jak różowe policzki

doganiając nieuniknione
odradzali się za życia
choć imiona i numery
przestały oddychać

na białej kości
popiołem atramentu
zostały zapisane

[atom]

Dawidzie D, chcialabym wiecej Twoich wierszy:) dobrze mi sie czytasz..