słońce

[Marta Mil]

Przestraszył mnie
ten jasny
blask
na ścianie...
a to było tylko,
albo - aż
słońca zaglądanie...

wyjrzałam przez okno,
tak,
świtanie...

takie mocne,
takie bezwzględne
w swojej
czerwieni,
iż znać,
że ziemię wkrótce
mróz odmieni...

i patrzyłam jak otoczone
rozmytą aureolą
wznosi się
nad światem
jak jakaś bogini...

skąd Ty masz słońce taką siłę,
że wzosisz się
i...
upadasz...
lecz tak
mile...