Cum tacent clamanta

[Michal Mis]

Była jak pocałunek
czerwienią warg naznaczony
stopy całuje,choć wie. . .

Odskocznia...trampolina...rozbujana
na krawędzi pięty,
brzeg basenu
choć ten wyschnięty
to . . . skok
i nawet trzy piruety,
obroty wokół osi
istnienia,
wahadło pytań
jak z Szekspira
- przeklęta dusza
księcia Hamleta,
lot ku gwiazdom
w kierunku...odwrotnym,
Spadek, bardzo krótki
zaledwie ułamek sekundy,
zimno glazury
przeszywa dreszczem
a słońce u góry,
spadła
wraz z deszczem

Czyje to słowa
przedwieczne
w spiralnym skręcie
zaklęte;
głos matki ciepły
szorstki ręki ojca
dotyk surowy
jak skóra
świeżo ubitego zwierzęcia,
czas minął
umarł zegar z kukułką
kartki z kalendarza
porwał wiatr,
na nic szeptane zaklęcia
moment reprodukcji
tylko on pozostał.
Nad grobem
smutny krzyż,
pękł znicz
z nadmiaru gorąca
- jak zawał serca.

A tam czerwienią warg
naznaczone:
mały wycinek trawnika,
odskocznia...trampolina
rozbujana,bo jeszcze niedawno
na krawędzi pięty,
powietrzem jeszcze świszczą
skok i trzy piruety,
Przeszyta dreszczem
spadła podobna do deszczu
z tym deszczem.