Nie mów jej ,że..

[Ania Sz]

Urodziłam się za wcześnie
by zrozumieć ból jej powiek
i usłyszeć krzyk
którym co wieczór
balsamowała ciało
bez niego
upadało ciężej
niż wszystkie
słowa stygnące w jego ustach

ciężej
niż dni zdobione jesienią
co nieprzytomnie włóczyły nogami
kiedy świt nadchodził
a ja obracałam ją w dłoniach
dotykając wyobraźnią śladów

mogłam iść

tam gdzie ekstaza układała się
w pozycji księżycowej
ściekając po kręgosłupie
a czas wżyna się w biodra
grzebiąc doły między żebrami

mogłam iść


zanim Bóg
podniósł różaniec ze szklanych sekund
wyrywając z mojego łona jej nieśmiertelność.

[zak stanisława]

brawo

[Rachel_Grass]

nie mogę się ustosunkować. wrócę, poczytam. wiem na razie tylko, że pierwsza strofka do fragmentu z powiekami włącznie mi się nie podoba, a ostatnia bez trzeciego wersu, czyli puenty właściwej (to tylko taka fraza na potrzeby serialu :P) najzwyczajniej na świecie zabija, w pozytywny sposób.

pozdrawiam.

[Toby]

mocne jak kawa o poranku:)..pozdrówki..