Zatrzymać / elegia na wypadki samochodowe/

[adolf]

Ulica pchała ich w dal, do przodu
chcąc auto zepchnąć ze swoich pleców
garbił się asfalt i na kształt schodów
szal tworzył szary - chcąc dać go niebu...

Któż wtedy wiedział - któż wtedy żył,
gdy krople deszczu, nasiona nieba
biły tak cicho w twarzyczki szyb
że świt ich ciemniał... gdy nasz rozbrzmiewał?

I droga znikąd, ziemi źrenica
nie chciała ujrzeć - dać spojrzeć im
wtem się skończyła: "Patrz droga znika!"
niepowiedziane brzmi zdanie ich.

W oczach latarni gasły już łezki
Jeszcze sekundę trwał światła krzyk
Lecz dzień już wstawał, i nowe freski
Układał z ludzi – Bóg, lecz nie z nich!

Bo z kręgosłupa współczesnych miast -
który unosi państw gospodarkę
nagle po cichu auto ktoś skradł
"Gdzież jest ta droga? Zaraz ją znajdę"

Oni zamarli w bursztynie złotym,
co jest stopionym tych czasów duchem
chociaż tak szybko, choć jednym ruchem
nikt ich nie zbudzi... i nie odrodzi...

Bo jakże trudno przytrzymać jest -
zbyt rozpędzone rozmyte koło
ja próbowałem - daremny gest
nikt nie zatrzyma, choć chciałby - mową!

Byłem tam rankiem, gdy mleczarz mleko
jak chmury białe rozwoził świeże
O szóstej przyjazd, mieli być wreszcie -
Lecz jeszcze nie ma - gdzie są -
daleko...

[Marlett]

adofie!
Podoba się opowieść. Przeszkadza mi interpunkcja.
Uśmiechu.

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki za wgląd :) coż z interpunkcją u mnie niezbyt :)

pozdr.

[Marlett]

..a nie możesz pisać bez interpunkcji?

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hmmm może to i lepsze rozwiązanie, sprobuję :D bo i tak przecinki stawiam na chybiła trafił ;P

pozdr.

[Marlett]

ulica pchała ich w dal do przodu
chcąc auto zepchnąć ze swoich pleców
garbił się asfalt i na kształt schodów
szal tworzył szary chcąc dać go niebu

czytelnik sam zadecyduje o znakach :))

PozdrawiaM.