wilki

[janusz_pyzinski]

wiedzący znacznie mniej niż wczoraj
znaczący więcej niż kropka
oczekiwana w zbyt długim zdaniu
całkiem nagi pod owczą skórą
przekraczam granicę terytorium wilków
prowokuję ich ślinę i oczy
łapczywie liczące kości

przeraża alternatywa przeciętności
kiedy się patrzy w ziejące paszcze

każdy krok jest ciężarem podnoszonej nogi
nie tylko dla zrobienia kroku
kopnięcie musi być mocne
by zamknęło język
w czeluści pustosłowia
i wybiło zęby
czyhające na ochłap

przesuwam się w męczarni niedokonań
wilki już dzielą skórę
całkiem nagi uciekam przed wstydem
zachowując w pamięci ich twarze
na własnym podwórku uklękam
do własnych relikwii się modlę
zamykam się w sobie i ciszę
zaczynam zamieniać na szczęście
rozumieć że nigdy i nigdzie
nie będzie tak dobrze jak w domu
gdzie wilk jest znany od dawna
i owca nie musi być czarna
skąd wciąż niezależnie
od kolorów i wieku
wychodzę szukać człowieka

[Hania K.]

Nudne, szkoda czasu.

Hania.

[Rafał_Leniar]

Tekst ma swój sens i całkiem poprawną konstrukcję, ale nie ma w nim jakiejś iskry, lekkości.

+/-

[styks]

czytałem wczoraj - za długi
czytałem dzisiaj - trochę za...
przeczytam jutro - pewnie będzie w sam raz

uśmiecham mgielnie

[gracjana]

mysle ze z interpunkcja czytaloby sie latwiej.
troche przegadany i zbyt dopowiadajaca puenta.
ale temat i niektore wersy ciekawe (-:
pozdr. G