Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

?Lód pokrył nurt

Andrzej_Stavinsky
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Andrzej_Stavinsky

Andrzej_Stavinsky

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Lód pokrył nurt
Co do niedawna cichą pieśń snuł

O wiośnie
Narodzinach życia nowego
Na gruzach i martwych szczątkach przodków

O lecie
Czasie rozkwitu
Okresie godów
Płodzenia
Narodzin
O kresie stwarzania się wszechrzeczy
Każdorazowej wszechpotęgi istnienia

O jesieni
Gdy przemija czas
W dal odchodzą westchnienia
Niespełnionych modlitw żarliwe prośby
Jedynej sekundzie przemijania
Gdy życie wreszcie nabiera sensu i zbliża się do ideału

O wstępie do przemienienia

Wstępie do nirwany

Lód pokrył nurt
Co do niedawna cichą pieśń snuł
O nadziei
Że nadejdzie czas
Gdy pękną kry
I spłyną
I rzeka znów poniesie w dal życiodajną wód swych moc

08/09.11.1996 godzina 2:15

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Bal

      Przez huzarc · Opublikowano

      @infelia i szukanie noża w nowy rok… takie życie i śmierć.
    • infelia
      Bal

      Przez infelia · Opublikowano

      Na sylwestrową imprezę, w strażackiej remizie, Nie zajechała żadna amerykańska limuzyna, Lecz FSO Warszawa, co strzelała raz po raz Z gaźnika, pisku hamulców nikt nie słyszał.   Klakson nawet nie jęknął, a skrzypiące Drzwi od pasażera otwarto po minucie. Goście wtaczali się na salę długimi krokami. Szatniarzowi zamiast futer i kożuchów   Zostawiali tylko sińce pod okiem. Muzyka zabrzmiała, aż dachówki spadały Z łomotem, wodzirej zaprosił do tańca, Kręcili się i wirowali, obcasami tłukli,   A panie od różańca, w rytm kankana, zadzierały Spódnice, aż dzieciom zasłaniano oczy. Gdy orkiestra umilkła na tak zwane strojenie, Pan wójt podniósł się z noworoczną mową,   Lecz zanim zaczął się jąkać, spadł z krzesła I zachrapał pod stołem, niczym niedźwiedź. Choć miały to być tańce dla wytrwałych abstynentów Ze znanego klubu, przy oranżadzie i bez mordobicia,   Ot, zwykłe tany, tany i ludowe przyśpiewki, Sarmacka krew wzięła górę, podwinięto rękawy, Krawaty poszły precz, ktoś z tłumu krzyknął: „Ring wolny!” – pani Jola uniosła tabliczkę „1. runda”   Gong huknął, ruszyli do boju, kurz wzbijając. Perkusista dostał w zęby od lokalnego wokalisty Za zgubiony rytm i przedziurawiony bęben. Futryny w lokalu wypadły, a za nimi część chojraków.   O północy zabrakło życzeń i fajerwerków na niebie. Została krew na śniegu i połamane sztachety. Kto mógł, uciekał w podskokach przez miedze, A w oknach, jedno po drugim, gasły światła…  
    • huzarc
      Płonąca wiolonczela

      Przez huzarc · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski Pięknie wybrzmiały w tym wierszu słowa ożenione z poezją, która jest muzyką bez dźwięku.
    • Alixx22
      Szepty wiatru

      Przez Alixx22 · Opublikowano

      Bardzo dziękuję za komentarz oraz również gorąco pozdrawiam :)
    • KOBIETA
      Noc

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Mitylene  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      niezwykła noc.!  pozdrawiam :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...