Przepraszam...

[Justyna Marczak]

Przepraszam za wszystko za co nie potrafię przeprosić,
Za moją głupią miłość
Za moje smutne oczy,
Za moje smutne usta,
za moje gorzkie słowa
za wszystko czego nie umiem zacząć od nowa,
Ja wiem ze nie potrafię być taka jaką chcecie
Lecz to nie wasze życie i dobrze o tym wiecie
Bo to jest moje życie i ciągła w nim udręka lecz to nie wasze Zycie i to nie wasza męka,
Może nie rozumiem co się tutaj dzieje może ja po prostu zaraz oszaleje…
…nie łapcie mnie za rękę, gdy sama tego nie chcę
Nie mówcie „przestań płakać” gdy ból mi ściska serce,
Ja kiedyś byłam inna szczęśliwie zakochana,
Dziś po tej miłości została tylko rana…
I nie wiem co mam zrobić bo to tak bardzo boli,
Patrzeć jak me życie się pieprzy po woli,
i choć go kocham nadal jak nigdy na świecie,
to moja głupia miłość wy nie zrozumiecie,
nie jestem wcale silna, choć może taką zgrywam,
nie umiem wygrać życia bo tylko ból ukrywam,
myślę tylko o nim, o nim ciągle śnie
chociaż mi powiedział… „mała odwal się”
… to nie takie proste bym kochać przestała
Nadal mi nadzieja w sercu pozostała,
Ona moją drogą, która mnie prowadzi,
Tam gdzie moje serce jeszcze sobie radzi,
Może kiedyś minie to co teraz czuje,
Może kiedyś w końcu ktoś mnie uratuje,
A może mnie znajdziecie całą w krwi zalaną
I będzie już za późno by mnie pokochano…

[Szura Jaruzelska]

Jak dla mnie, nie pasuje tylko ten wers, gdzie zgrywasz silną. Reszta: brawo - bardzo mi się podobało. PS: Czy w Polsce żyją już tylko ludzie smutni i załamani, czy w tym przejawia się geniusz poetycki? Pozdrawiam.