Po-wstaniec (sonet)

[adolf]

I ciało jego w tej ostatniej łodzi
pchają ku krańcom zrozpaczone lasy
jak niema gwardia niosą kwiat paproci
trzymając w górze z drzew swych halabardy.

I choć widnokrąg ten mur niewzruszony
co jak miecz ostry ziemi łany ścina
chciałby się skruszyć i Niebo otworzyć
musi jak ściana ciało w grobie trzymać!

I światła strzały biją w ziemi pancerz -
Czemuż nie mogą świata sobą skruszyć?
by zamarł człowiek, jak w mamrumrze tancerz?

Z liści - tóg kwiatów, wysy-sam słów-słowa -
żyłką ich cienką marionetki ruszam
Chcąc je po-ruszyć nim urwie się rola.

[Marlett_oraz_Sosna]

Adolfie!
Dlaczego kursywą?
PozdrawiaMy.

[Pancolek]

Ja bym tak nie napisał ;)

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

:) bo sonety moje, gniociki, i poezja proHaniowa zawsze jest u mnie w kursywie ;)))
pozdr.

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

hmm ja też ?;P heh tj. niezbyt mi się podoba ;)

pzodr.

[teresa943]

Trochę tak dziwnie przez niektóre słowa, ale tak bardzo "adofowo". A ja i tak lubię Twoje czytać, nawet gdy nie komentuję. Przyciąga mnie ciekawość, co tym razem...wymyśliłeś.
:)))))
Serdecznie pozdrawiam.

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ciesże sie, dzięki za wgląd ;)