Dworzec

[Log]

Światło jednej chwili,
przemierza wiele mil,
a kiedy zatrzyma się,
rzecze: człowieku, kocham cię!

Widzę twoją niedolę,
patrzę na mizerny byt,
podnieś więc ręce do góry
i wykrzycz: Dusza rymem mym!

Nie odbierajcie mi życia,
nie żądajcie myta!
Mam odwieczne prawo,
do ludzkiego kielicha,
mieszanki porażek,
i chwil wniebowstąpienia.

Tak powiedział Bóg,
co złego strąca z gór,
Jego to chwała i moc duszy,
zło niech się więc skruszy!

Miastowe światła zgasły,
zerwane jak kwiat róży,
czy jest na sali persona
która mi powróży?

[Tova_Brink]

co strofa, to większy chaos - w strofie i całości
[u]wydaje mi się[/u], że brakuje spójności

to jest nawet sprawne:
Nie odbierajcie mi życia,
nie żądajcie myta!
Mam odwieczne prawo,
do ludzkiego kielicha,
mieszanki porażek,
i chwil wniebowstąpienia.

wyjątkowo powołam skalę:
1-10---->6
jest nieźle

:-]