Moje/Paranoje

[Ania Sz]

Gdybym umiała przekroczyć poranek
przeskakując z prawej na lewą stronę
własnej inności tlącej się wciąż przy końcówce
i podawanej na tacy tym pierwszym z brzegu

może dziś w nozdrzach zmieściłoby się
trochę więcej bezwzględnej wymowności
może strach zamarłby tuż przy kącikach
które dotykasz niebytem samoczynnie

opływając w zapachu mojej krwi a rodzicielstwo
nie powypadałoby mi z kieszeni targane wiatrem
co miedzy żebrami rozkłada ręce czekając na

"spowiedź ud"...

Odliczam
na pięciu wdechach kładąc złudzenia
wskazówki obracam w stronę wzruszeń

czas

w którym tak

nieporadnie tęsknie.

[Zbyszek_Dwa]

Treść wciąga, ale to trzeba
przede wszystkim na warsztat.
Jestem pewien, że szybko się tu
zadomowisz.
Powodzenia i pozdrowienia Ania :)

[Ania Sz]

Dziękuje za komentarze :)

[Anna Weronika]

Wyczuwa się w Twoim wierszu coś nieuchwytnego, coś co może wzbudzac niepokój. Wydaje mi się, że chodziło Tobie właśnie o te uczucia, na co wskazuje poniekąd tytuł;-) Klimat wiersza bardzo mi odpowiada a reszty nie będę oceniac;-) Pozdrawiam