Pieśń Harfiarzy I

[adolf]

Dwanaście czaszek, dwanaście nut
Z harfy żył leci pieśń niczym krew
Umiera kamień, ożywa gruz - -
- - liście drzew

Piętrzy się człowiek, wsród mieczy: wież
Na jednej osiadł Nasz Popiel Król
z niej z-rzuca mały a serca cień - -
- - Kulę kul!

Drżyjcie o ś-wiaty - struno też dr-żyj,
gdy gardło twoje podcina wróg
i słychać cichy harfy prze-krzyk - -
- - Dźwięku stój!

Dwunastu mężów, w obłokach z chmur
serce ich z togi westchnięcie rwie
Niebo się łamie i spada w dół - -
- - Zgniata pieśń

[Mateusz-_Ulvhedin]

bardzo fajny wiersz :) gdy go sobie tak czytam to nie wiem czemu, ale w głowie rozbrzmiewa mi Six Feet Under :)
szczególnie dwie ostatnie strofy wywołały u mnie mocne uczucia
serdecznie pozdrawiam... :)

[Andrzej Ludwiczak]

- oświaty struno też drżyj----> dobrze odczytalem? ale tych dwunastu... to za Chiny...:))

-chociaż... wieże z mieczy----------> ??? zaszalałeś!


z niej z-rzuca mały a serca cień - - ??? gdybyś zechciał zerknąć i może poprawić?
- - Kulę kul!


Dwunastu mężów, w obłokach z chmur
serce ich z togi westchnięcie rwie-----> to też jakieś powyginane, niby po polskiemu...
Niebo się łamie i spada w dół - -
- - Zgniata pieśń


- fraza: dżwięku stój władcza bardzo :)

- wierszyk bardzo :)

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki zawgląd, ale:

a) z wieża to na odwrót :) to wieza jest mieczem, tnącym niebo ;)
b) o-światy :) hmmm ukryty prze-kaz :)
c) wiem, że nie po polsku, myśle nad tym :)

dzięki zqwwgląd, rady ,pozdr.