Wyrzuty sumienia poety

[Malowany Dzbanek]

Zasłona tak gruba, namacalna, fałszywa
Skrywa smutek z tęsknoty za kochaną osobą
Niby uśmiech jak szczelna łata zaszywa
Puste słowa rzucane na kartkę za Tobą

Tak prawdziwa w szczerości a taka inna
Łza za łzą wylana do czarnej misy
Pełnej zmartwień, że jestem winna
Tego co szeptem nocami wołają cisy

Zbrodnia tamtego twórczego poranka
Ukazuje zło w namiętnym wierszowaniu
Gdzie zabiłam wiernego, innej, kochanka
W poemacie o prawdziwym kochaniu...

[Mr._Żubr]

Zaiste, po takich wierszach powinnaś mieć wyrzuty sumienia.