osiedle obłoków

[Wiktor_Bukowski]

Wystukaj do mnie list porą przelotną ,
… no niech będą w nim kruki.

Przerażony jestem w takim trwaniu.
Na końcu tęczy widziałem kilka obłoków – z hakiem.
Mam już tylko dalej – po sąsiedzku. Zapłacę za następną taksówkę .

I mi się pomylą zęby straszliwie . tak jakby o niczym głębszym …

Słodkim językiem.
Tu napisanie żałosne.
Muzyka niskich lotów.
Nuty żarłoczne.
… same wady moich obyczajów.
Lekkiego pióra. ( dla płótna z życzliwości prześcieradeł )

Lecz nie złośliwego trwania w wieczności.
Prędzej odwiedzaniu siebie.
Raz na jakiś czas.
Podniebno-podobnie.