Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

a może byśmy tak najmilszy
wpadli na dzień do Nałęczowa
i na ławeczce z panem Prusem
razem znaleźli sens od nowa

w mikroklimacie specyficznym
zauroczeni wąwozami
powytrząsamy gdzieś po drodze
ostre kamyki wraz z latami

z plecakiem zdarzeń odciążonych
wiedzeni turystycznym szlakiem
do kawiarenki jaśminowej
na kawę z boskim aromatem

w głębinie blasku twoich oczu
tonie mikstura wód zdrojowych
odcieniem romantycznej ciszy
wena uderza nam do głowy

nad pałacykiem noc upojna
jak filiżanka czekolady
gdy mamy siebie już tak blisko
wysączmy słodkość bez żenady

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bernadetko, ja też kocham się w rymach, ale w poezji jak w życiu najnormalniej i najpiękniej, gdy rozmaitość, stąd rymy i białe wiersze...
dziękuję
:))))
serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wszystko słodko i pięknie, ale naprawdę bywa inaczej. Np. tak :)


A może byśmy tak najmilszy
wpadli na dzień do Nałęczowa?
Dobrze kochana, lecz nie dzisiaj.
Czemu? - Czy wszystko ujmą słowa?

W lusterku wstecznym widać wrzesień
i tylko patrzeć, jak nas minie.
Więc ja co roku o tej porze
wysiadam. Milczę. Tego piję

by wszystko co mnie pije - zapić.
Szczególnie miłość mą do Ciebie.
Co... jesteś obok? Właśnie tego
w takim dniu roku nie chcę wiedzieć.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wszystko słodko i pięknie, ale naprawdę bywa inaczej. Np. tak :)


A może byśmy tak najmilszy
wpadli na dzień do Nałęczowa?
Dobrze kochana, lecz nie dzisiaj.
Czemu? - Czy wszystko ujmą słowa?

W lusterku wstecznym widać wrzesień
i tylko patrzeć, jak nas minie.
Więc ja co roku o tej porze
wysiadam. Milczę. Tego piję

by wszystko co mnie pije - zapić.
Szczególnie miłość mą do Ciebie.
Co... jesteś obok? Właśnie tego
jeden raz w roku nie chcę wiedzieć.



Boskie Kalosze!
Bywa różnie...tak też, czego nie życzę peelce, ale jeśli ona nie zaryzykuje kroku ku naprawie, to rzeczywiście pozostaje to, co napisałeś...jednak bywają kobiety wytrwałe, które do końca chcą "łatać, cerować, nawet lukrować", byleby tego, który "skamieniał", poruszyć (kropla drąży skałę)...próba może się nie udać, ale pozostanie pewność, że zrobiło się, co mozliwe...aha, a Twój peel, to jakiś taki gburowaty...brr...biedaczek musi zalewać robaka...
Dziękuję za uroczy komentarz.
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gburowaty? Raczej widzi więcej od niej. A przynajmniej to, że mija ich jesień
i wkrótce nie będzie ich razem. Trudno cieszyć się na taką okoliczność,
więc zanim dopadnie ją Robak, on go zapija.
Pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Gburowaty? Raczej widzi więcej od niej. A przynajmniej to, że mija ich jesień
i wkrótce nie będzie ich razem. Trudno cieszyć się na taką okoliczność,
więc zanim dopadnie ją Robak, on go zapija.
Pozdrawiam :)

A ja się dalej z Tobą podroczę...Bywa niekoniecznie słodko (zbyt dobrze wiem na ten temat),
a jednak to ona więcej widzi, realniej patrzy. Skoro jesień niedługo i dopadnie Robak, to lepiej cieszyć się każdą wspólną chwilą jak drogocenną perłą niż na wyrost się zapijać. Nawet gdy kiedyś któreś odejdzie (najczęściej oddzielnie), we wspomnieniach odżyją piękne chwile a nie brzydko pachnące wódą.
Mimo wszystko moja peelka woli...białego misia.
:)
Serdeczności
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jednak nie ja jeden... wiem więcej na ten temat :) Pamiętam, bodaj gdzieś u Hemingwaya taką scenę, kiedy na farmie ma pobrać się młoda para i ojciec bierze syna na bok i mówi:
kiedy ona zacznie czasem bez powodu płakać, nie pytaj wtedy dlaczego.
W tym samym czasie matka radzi córce a przyszłej żonie: kiedy on zamknie się
nieraz w pokoju z butelką na kilka dni, nie przeszkadzaj mu, bo musi
sobie coś sam na sam przemyśleć.
Jeśli obydwoje będziecie to szanować, wasze małżeństwo przetrwa lata.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jednak nie ja jeden... wiem więcej na ten temat :) Pamiętam, bodaj gdzieś u Hemingwaya taką scenę, kiedy na farmie ma pobrać się młoda para i ojciec bierze syna na bok i mówi:
kiedy ona zacznie czasem bez powodu płakać, nie pytaj wtedy dlaczego.
W tym samym czasie matka radzi córce a przyszłej żonie: kiedy on zamknie się
nieraz w pokoju z butelką na kilka dni, nie przeszkadzaj mu, bo musi
sobie coś sam na sam przemyśleć.
Jeśli obydwoje będziecie to szanować, wasze małżeństwo przetrwa lata.

Westchnęłam sobie...teraz już całkiem na poważnie. Rozumiem. I znam tę historię aż poza "owe lata", chcałoby się rzec aż nadto. Od początku masz rację. A mój wiersz nie o tym, choć wcale nie przeszkadza, a nawet dobrze, by pójść jeszcze innym śladem.
Dziękuję.
:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dopiero takie odmienne spojrzenia, pozornie nawzajem się wykluczające, dają prawdziwy obraz. Może właśnie dlatego człowiek to kobieta i mężczyzna?
Udało nam się w każdym razie dojść do porozumienia, patrząc na wydawałoby się,
oczywistą rzecz. Za co również dziękuję :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję, że coś dla siebie znalazłeś w tym Nalęczowie. Wiesz, tam naprawdę jest pięknie, szczególnie wiosną i jesienią. Wybierz się kiedyś, a sam się przekonasz. Z pewnością spotkasz nie jeden raz wenę.
:)))))))))
Cieplutko i zdrojowo
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Alicjo, lubię wyciągać ze starej skrzypiącej szafy "babcine" falbanki i wtedy...no właśnie np. wyrząsam temu podobny wiersz, ale u mnie to jak niedziela i dni powszednie...
Dziękuję, że wolisz mnie w falbankach...mało już teraz takich upodobań.
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • pochichoczmy. opowiem historię biednego weneryka, który za opłatą udostępnia krasnoludkom pokryte szankrami ciało, robi za żywą ścianę wspinaczkową. postarajmy się nie pamiętać o grozach typu instynkt samozachowawczy, co sprawia, że nieraz czuję się jak zamknięte w klatce zwierzątko albo jak człowiek, w którego podczas sumy wlazł demon, kazał wyciągnąć z kieszeni noszoną od czasów harcerstwa finkę, wbiec na ołtarz i przyłożyć ją do szyi odprawiającego nabożeństwo księdza, po czym opuścił ciało opętanego (i co teraz? ocykasz się, biedaku, w samym środku szamba-tornada, nie chciałeś, nie ty zrobiłeś, nie wiesz, co jest grane, a tu nagle rzucają się na ciebie jakieś chłopy, obezwładniają). że bywa się rozkraczonym jak przejechana żaba, próbując złapać, spoić rozjeżdżające się wymiary. oj tam, jest dobrze. wiesz, przyśniło mi się słowo "wypoliczkowany". i nozdrza pełne krakersów. nie wiem, czyje. pośmiejmy się z tego.
    • @Alicja_Wysocka Dziękuję serdecznie. @Roma Również dziękuję, najserdeczniej!
    • @Marek.zak1 No wiesz... :)
    • ani kolorowa cerata ani biały obrus ba nawet bukiet polnych kwiatów   nie upiększy tak kuchennego  stołu jak najzwyklejsza kromka chleba   pachnąca polem wiatrem słońcem która nie mówiąc  do nas przemawia  
    • @Robert Witold Gorzkowski, @Jacek_Suchowicz,@Naram-sin,@Roma   Moja odpowiedź – z szacunkiem i sercem dla poezji (i poetów):   Dziękuję Wam wszystkim za ten głos w dyskusji - czytam z uwagą i sercem, bo każdy z nas przychodzi do poezji z innej strony, ale z tą samą wrażliwością. Nie piszę tego, by kogokolwiek pouczać czy oceniać. Wręcz przeciwnie - to, co mnie cieszy najbardziej, to że w ogóle rozmawiamy o warsztacie, o formie, o treści - bo poezja nie jest przecież tylko "czuciem", ale i "sztuką słowa". A jedno nie wyklucza drugiego. To, że dzielę się wiedzą o rymach, rytmie, akcentach - nie znaczy, że mówię komuś: "piszesz źle". Mówię raczej: "Zobacz - możesz pisać jeszcze lepiej, pełniej, świadomiej. Masz już serce - teraz daj mu język, który uniesie je wyżej." Rozumiem dobrze głos Roberta - czasem czytam tekst, który formalnie jest "nieskładny", a mimo to porusza - i nie chcę mu tego uroku odbierać. Ale to, że coś mnie porusza, nie zawsze oznacza, że jest poezją w sensie literackim - czasem to po prostu emocjonalna wypowiedź, poetycka impresja. I to też jest cenne, tylko... warto mieć świadomość, gdzie kończy się "słowo intuicyjne", a zaczyna "słowo świadome".   Bo świadomość to nie kaganiec. To światło.   Nie każdy musi pisać według reguł - ale warto je znać, choćby po to, by łamać je z premedytacją, a nie przez przypadek. Tak samo jak w muzyce: można zagrać ze słuchu, ale jeśli znasz nuty - grasz odważniej. Dlatego - dziękuję, że mnie słuchacie (tu kładę rękę na sercu i kłaniam się z wdzięcznością).   Ja Was słucham też. I choć jestem trochę taką „ciocią od rymów”, nie chcę być ani strażnikiem poprawności, ani recenzentem dusz. Chcę być tylko osobą, która pomoże słowom chodzić prosto - wtedy, gdy się potykają. Reszta należy do serca - i do poezji. Z serdecznością, Ala
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...