Wczesny wieczór

[Marek Paprocki]

Najbardziej lubię wczesny wieczór
gdy leżę sobie, na mnie pies.
Ogień w kaflowym gada piecu
i z tego gadania ciepło jest.
A wiatr uderza o szyb szkło
jakby powiesił się kto.

W drugim pokoju siedzą dzieci.
W komputer patrzą się jak w Boga.
Chociaż lodówka pustką świeci
rosną mi paznokcie i broda.
A wiatr uderza o szyb szkło
jakby powiesił się kto.

Najbardziej lubię wczesny wieczór.
To jest mój dom, to życie moje.
W sielanki czas są chwile przeczuć,
myśli podszyte niepokojem.
A wiatr uderza o szyb szkło
jakby powiesił się kto.
[sub]Tekst był edytowany przez Marek Paprocki dnia 18-06-2004 07:45.[/sub]

[Joanna_W.]

Jest w tym tekście coś, co pozwala się uśmiechnąć.
Ogólnie urzeka nastrój pobłażliwości dla wieczoru, który przyszedł tak spokojnie i daje się lubić mimo wisielczego wiatru.

Pomyśleć można nad:
- zamianą "gadania" z wersu 4. - np. "z tej palaniny ciepło jest";
- zamianą "się" (zaimek zwrotny ukierunkowujący na podmiot jako wykonawce i adresata czynności) ze strofy 2. na "tak jak w Boga";
- "paznokciami" i wymienić je na coś metaforycznego (jakieś marzenia czy coś...);
- poprawą literówki w "lodówce".

Ogólnie świetny wiersz.

Pozdrawiam. A.

[Marek Paprocki]

Dziękuję za miłe słowa i merytoryczne uwagi ale już nic nie będę zmieniał ponieważ wiersz ma już swoją historię

[Leon Gutner]

Wcale nie było mi do smiechu po przeczytaniu ....
Ja również uwielbiam wieczory przed bogiem kompem i te wczesne i te bardzo póżne ...

pozdrawiam L.G.