Bajda idąca w tego diabła

[ZORRO57]

kiedy mopki wzbiją się w niebo
wytrzepując ze skrzydeł noc w której
księżyc znaczy gdzie przestrzeń gdzie drzewo
wilkiem diabłem raz w dół a raz w górę
stróżkę światła przeplecie i kot bury
wierzyć w szczęście? bzdury,

tańczą sabatem wszystkie miotły
Łysej Górze łuna czerwieni ogniskiem
gdzie szczęściem kwiat ów paproci?
łowi jarom dusze-zagląda Belzebubem
ciekawość w ognień pali ciało żywcem
mieszają czarci gotują piekło duszy,

z lustra żongluje miraż w głębinie
oczom drugie dno odbija w źrenice,
kto wie jaki czort w wodzie błyśnie
włosy w dęba w siwiznę oblecze
nurtem prądy skoczy z kopyta kopnie
gwiazdy obejrzysz z rogu bodnie,

a bajda zakołysze iskrami wnętrzem
gaj ostęp lasem wyjdzie biesem,
monstrum wraży zmysłami ćmami kręcąc
w błędnym koły mopki cień skrzydłom
w pulsie zatańczą twarzy blednąc
baczności pilnuj osoby czuj gruntem,

z famami idzie cząstka prawdy tym bajdą
wiek skrywa arkana tabu tajemnicom
lepiej dołom nie grzebać zaglądać paprocią
ciekawość gorący stopień schodom
lepiej żywy jak martwy błądzi prawdy,
później w ludzie wchodzą jakieś biesy,

w modlitwy egzorcyzm wymaga święcenia
w nawiedzonym szatan mąci w opętaniu,
jakaś siła wyższa bije męczy ducha
w ciele harce w głosy inne przemawia,
świeczki co w talerzach zjawie brzęczą,
w północ duchów trafisz w szafot kata...



07-06-2007