Dla kwiatu moje słodyczy

[ZORRO57]

Czemu rzucasz kwiaty źrenicami swoimi
błękitnymi fiołki naręczy z oka wieńcami
patrzysz w lazuryty twarzy jakby Aniołami.
pięknie gra muzyka sercu - żyję marzeniami.

Kiedy idziesz z kroku leśnej sarny to wdzięki.
pobudzają wnętrze burzą idące ciało zmysłami.
W każdym twoim ruchu seksapil czaruje oczami
tracę pamięć oddech wszystko wokół z mgłami.

Nie wiem? Czy tej ziemi żyję raju w te obrazy
zapominam o całym otaczającym Bożym świecie.
Męczące katusze przechodzę, tak jakby z bolącej rany.

Rozlewasz słodycze nektary z kwiecia łzy płynące.
Pragnę się ich napić! Stać się motylem z przemiany,
dla tej chwili szczęścia porwać w swoje rad objęcie.


23-01-2007