Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dostał skrzydła miły

Koval_ZNowin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Koval_ZNowin

Koval_ZNowin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

za tą mgłą widzę
stają jego buty
nie zdążył ich spakować

nikt go nie uprzedził
że zgaszone światło
jest jednoznaczne
kończące

mimo pięknych wspomnień
pociągi nie czekają
następna stacja niebo

nie ogląda się za siebie
nie musi
teraz widzi w obie strony

a ja mam zostać
pilnować co było nasze
rozumiem
kocha to poczeka
na mnie

1
gabriel p.

gabriel p.

Opublikowano
Opublikowano

jejku, przed zaśnięciem trzasnąłeś mi wiadro pogruchotanych kości. niby tonacja wiersza lekka, a dla mnie wieje chłodem.

bardzo romantycznie i zarazem wymownie. takie "kocham ale już muszę umrzeć".

zaskakujące ;-)))

pozdrawiam

teresa943

teresa943

Opublikowano
Opublikowano

Koval ZNowin!
Nie, nie...ze wzruszenia nie mogę myśleć...to tak jakby ktoś z ukrycia zrobił rtg mojego serca...ktoś, kto wszystko rozumie...
Ten wiersz dla mnie jest bardzo osobisty i za to Ci dziękuję.

A ja mam zostać
pilnować co było nasze
Rozumiem
kocha to poczeka
na mnie

Tak. Jak kocha, to poczeka.
:))
Tylko malutkie moje "przyczepienie się" do wielkich liter...czy nie lepiej z nich zrezygnować?
ale ja tak tylko nawiasem...
Jeszcze raz dziękuję za wzruszenie.
:)
Najserdeczniej pozdrawiam
-teresa

Mateusz-_Ulvhedin

Mateusz-_Ulvhedin

Opublikowano
Opublikowano

wspaniały, wzruszający wiersz. Szczególnie te momenty dla mnie:

"nikt go nie uprzedził
że zgaszone światło
jest jednoznaczne
kończące
(...)
mimo pięknych wspomnień
pociągi nie czekają
następna stacja niebo

a ja mam zostać
pilnować co było nasze
rozumiem
kocha to poczeka
na mnie"

bardzo bardzo wyzwalający uczucia i zamyślenie. Jak dla mnie to piękne :)
kolejny do ulubionych leci :) :)
niedługo zabraknie tam miejsca ;P
Serdecznie pozdrawiam... :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bożena De-Tre
      Pokój 213

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Migrena I pokazałeś ludzko i literacko.To jest poezja ….też świadomie pierwsze trzy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      w moim tomiku zostały wysłane w Świat( nie wiemy dokąd sięga i co tam za horyzontem…który fakt się zawęża ale masze wspomnienia i nasza wyobrażnia….,niech tak zostanie łatwiej żyć.
    • ViennaP
      Anioły.

      Przez ViennaP · Opublikowano

      Czy była przesądna, wierzyła horoskopom i słowom Cyganek? Nie, a jednak pewnego zimowego dnia, w rozpaczliwym poszukiwaniu nadziei, zapukała do drzwi wróżki. Pani wróżącej z kart. Ale ta nie chciała jej wróżyć. Zrobiła coś innego... A na koniec dała jej kartkę ze słowami, które miała przepisać, codziennie rano czytać i zawsze nosić przy sobie. Taki talizman. A więc trzymała swój talizman w domu i zabierała go ze sobą wszędzie tam, gdzie szła.  Tamtego dnia też włożyła kartkę do swojej torebki. Tam gdzie zawsze, do małej, zasuwanej na suwak kieszonki. Oprócz kobiecych, jakże przydatnych drobiazgów miała w torebce też sporą sumę pieniędzy. Ostrożna jak zawsze była pewna, że nikt jej nie okradnie. A jednak stało się inaczej. Kiedy sięgnęła do torebki z przerażeniem odkryła, że schowane tam pieniądze zniknęły! Raz za razem wyjmowała zawartość torebki i sprawdzała każdy jej zakamarek, ale pieniędzy nie było! Zrozpaczona wracała do domu. Co teraz zrobi, jak się wytłumaczy, skąd weźmie taką sumę? W domu raz jeszcze przejrzała zawartość torebki mając nadzieję, że pieniądze się jedynie zawieruszyły i zaraz znajdą. Ale nie, nigdzie ich nie było. Zamiast nich trzymała w rękach kartkę ze słowami, które kazała przepisać jej wróżka. Słowami, które miały ją chronić... Właściwie była to modlitwa do aniołów - prośba o ich wsparcie i ochronę. Rozpłakała się. Mieli ją chronić, a zamiast tego... Nieistniejące anioły i bajki, w które naiwnie uwierzyła.  - Nigdy was nie było i nie ma... - drąc kartkę powtarzała przez łzy - Nie ma was, nie ma... A ja jak głupia w was uwierzyłam, że mnie ochronicie.   Podarta kartka z modlitwą do aniołów wylądowała na podłodze. A kiedy się już nieco uspokoiła, pozbierała kawałki papieru i wyrzuciła je. Umyła zapłakaną twarz i wróciła do pokoju. Pozbierała leżące na łóżku, wysypane z torebki drobiazgi, by znów je tam umieścić. Jakież było jej zdumienie, kiedy na dnie torebki zobaczyła leżące tam, jak gdyby nigdy nic, pieniądze. Wpatrywała się w nie bez słowa. Ale jak...? Skąd się tam wzięły...? Przecież tyle razy szukała ich w torebce, wszystko wysypywała i zaglądała w każdy zakamarek. Nie było ich! Ale teraz... Były. Jak gdyby nigdy nic leżały na dnie torebki. Wyjęła je z niedowierzaniem i ostrożnie położyła przed sobą. W jej oczach znów zamigotały łzy. - A jednak mnie strzegliście...    Historia prawdziwa. 
    • Migrena
      Pokój 213

      Przez Migrena · Opublikowano

      @Bożena De-Tre chciałeł pokazać ostatnie akordy życia. Tuż przed horyzontem zdarzeń. Piękno życia - rozpacz rozstania. Dzięki raz jeszcze. Sercem.
    • Bożena De-Tre
      Pokój 213

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Migrena Znależć odwagę opowiedzieć Światu to już jest dar.Tobie wyszło bez krzyki i pokazałeś”’ból istnienia”….dla mnie życie jest darem i to też między Twoimi wersami odczytałam… @Bożena De-Tre Tyle trudnych tematów przy nas…obok..opisujmy je.Są jak kamień pod stopą….
    • M_arianna_
      Kur dano nadruk.

      Przez M_arianna_ · Opublikowano

      Ma te, i Oli kopa jaj; jaja po kilogramie tam.      

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...