Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w słowniku uczuć drzemiesz pod synonimem apogeum
niespodziewana wiązka światła oślepia ciszę stron
których nie doczytam

wizę do absolutu gubię na ostrym zakręcie
przydrożny krzyż ciemnieje niezdefiniowanym
sumieniem daleko za daleko

nie może być dalej

Opublikowano

zawsze lepiej, jeśli bliżej niż dalej

przydrożny krzyż ciemnieje niezdefiniowanym sumieniem szczególnie mi się podoba, żal za grzechy, kara za antonim czy poprostu kolejny myślnik w słowniku?

pozdrawiam :-))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w księdze życia zawsze są strony, których nie zdążymy doczytać /
na wirażach gubimy wizy do wieczności, o krzyżu przypomina głos
sumienia, które jest oddalone (zagłuszone) /
w zakończeniu jest pouczenie

...za daleko

nie może być


to taka wiązka pierwszych myśli /
wiersz refleksyjny /
podoba się /
:)
serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w księdze życia zawsze są strony, których nie zdążymy doczytać /
na wirażach gubimy wizy do wieczności, o krzyżu przypomina głos
sumienia, które jest oddalone (zagłuszone) /
w zakończeniu jest pouczenie

...za daleko

nie może być


to taka wiązka pierwszych myśli /
wiersz refleksyjny /
podoba się /
:)
serdecznie pozdrawiam
-teresa

"księga życia" właśnie tak - wspaniała interpretacja - dzięki Tereso za nią i za wizytę
pozdrawiam :)
kasia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dlaczego "drzemie"? czy to nie ucina mu późniejszej emocyjności?
jak rozumiesz tę wiązkę światła, która w zasadzie przez plkę jest nie widziana, a raczej przeczuwana, bo 'wiązka oślepia strony, których nie doczytam'
przy okazji sądzę też, ze nieszczęśliwa, czy też raczej mało zgrabna jest formuła oślepiania przez wiązkę, nie przez światło

z własnego już widzimisia ośmielę się zapiskować wierszowi, że żaden zakręt nie wygubia wizy do absolutu, bo (za mistrzami buddyzmu) nie ma jednoznacznej i jedynej właściwej drogi. jest tylko droga. no i tak jest, ze zakręt na drodze do warszawy wcale nie jest zamknięciem drogi do warszawy ;) nawet jeśli jest to zakręt śmiertelny.

nie podoba mi się taka dziwna konstrukcja 'niezdefiniowania', sumienia i krzyża. odnoszę wrażenie usilności. sądzę, ze pl chce wskazać na pewną swoją niemoc, czy też nierozpoznanie swojej drogi, a może jakieś oddalenie od pewnego, nazwę to 'absolutnego' wymiaru, ale brzmi brzydko i jakoś tak dziecinnie się go czyta

ja chyba bym go mocno przebudowała jednak. mniej trudnosłowia i bardziej schowałabym mu tę chęć metafizyki. ona się czasem sama stwarza na zwykłych słowach i konstrukcjach :)


Nad "drzemiesz" jeszcze pomyślę, chciałam stopniować emocje - wiązka światła nie jest widoczna bezpośrednio, uważam jednak, że zobrazowałam jej skutki - taki był cel/zamierzenie
Co do zakrętów postrzeganych przez pryzmat buddyzmu - jest jakaś szansa, a nawet pewność - w/g chrześcijaństwa mozna jednak "stracić" duszę i to bezpowrotnie. "Niezdefiniowalne" - jeżeli pobrzmiewa brzydko - będę wdzięczna za sugestie, podobnie z wersyfikacją - stosuję różne formy zapisu, jednak nadal raczkuję - przecież wiesz.

Dziękuję Wuszko za wizytę i konstruktywny komentarz :)
pozdrówki
kasia.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




miło mi, ze zatrzymał na dłużej
dzięki Judyt za te chwile czytelność:)

pozdry_kasia.

szczególnie ten zakręt z krzyżem się dobrze uwydatnił,
prosze
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




miło mi, ze zatrzymał na dłużej
dzięki Judyt za te chwile czytelność:)

pozdry_kasia.

szczególnie ten zakręt z krzyżem się dobrze uwydatnił,
prosze

dzięki raz jeszcze
pozdrówki
kasia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...