Szczęście nawet zapłacze!

[ZORRO57]

Dałaś mi wszystko - ja nie miałem nic?
Ty jesteś moim białym aniołem, tym pałacem.
O królowo z majestatu - jestem Twoim paziem,
a Twoje bogate komnaty, cóż znaczą mi?

Wszak miłość przekracza wszelkie mezalianse
dla niej nie ma granic, nie ma - oj! Ty.
Kochać, całować i pragnąć tymże ciałem
dla serca, dla uczuć i tylko tak żyć.

Tym ogrodem i szczęście - nawet zapłacze!
Boże w te niebo - dodaj mi tych sił -
z objęć Ciebie szukam - myślami obrazem.

Bo cóż życie warte w to krótkie być.
Wszystko to marność, choć jestem bogaczem
lecz zdrowia nie kupisz, a warto jest żyć.