Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ten Pamiętny Wrzesień


Rekomendowane odpowiedzi

Z lądu z wody i z powietrza
gdy ptak się budził świtaniem.
Uderzyły podstępnie wrogie wojska
w uśpione serca Polskiego narodu.

Nie jeden spadł jesienny liść
w tą burzę ognia, dymu i stali.
W tejże wichurze - szła krew i śmierć
mogiłą usypanym znacząc ślady.

Miliony zadanych ran, tyle blizn
tych łez i żalu, bólu człowieka.
O goryczy obleczona w czarny kir
żałobą w te krzyże zapłakała Matka.

Oddał Bóg Ojczyźnie - Grunwaldzki miecz
co germańskie rycerzy zakonu pokonał.
I wzbił się biały orzeł ponad szczyt -
zwycięstwem uwieńczył polami chwały.

A dziś, nie ma już? - Takich dusz i serc
co własną piersią, by matkę zasłonił.
Wątpię? Czy w pokoleniu drzemie ta krew
naszych dziadów, co z męstwa tak świat sławił.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...