Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ależ.. wcale nie trzeba umieć pływać :)
Pozdrawiam
Ja się boję wody, więc żagle odpadają....Na coś większego mogłabym się skusić:) Ale serio nie bardzo rozumiem. Rozjaśnij mi jeśli możesz...
E tam. Tego nie powinno się tłumaczyć tylko czuć :)
Zastanów się jeszcze, są wakacje.
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja się boję wody, więc żagle odpadają....Na coś większego mogłabym się skusić:) Ale serio nie bardzo rozumiem. Rozjaśnij mi jeśli możesz...
E tam. Tego nie powinno się tłumaczyć tylko czuć :)
Zastanów się jeszcze, są wakacje.
Pozdrawiam
Nici z pływania, wracam do domu???:)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ja nic nie wiem! Bo znowu dostanę po d... jak w którymś wątku za szme... róże :)))
Nie dostałeś po d....:) To raczej ja troszkę oberwałam, ale nie bolało;) Pisz o co chodzi z tymi drzwiami. Bo ja już pogubiłam się:)
Ani mru mru! Wiem, chcesz mnie podpuścić, żeby potem zetrzeć w proch, zmieszać z ziemią
w doniczkach i posadzić ziarnko słonecznika :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nie dostałeś po d....:) To raczej ja troszkę oberwałam, ale nie bolało;) Pisz o co chodzi z tymi drzwiami. Bo ja już pogubiłam się:)
Ani mru mru! Wiem, chcesz mnie podpuścić, żeby potem zetrzeć w proch, zmieszać z ziemią
w doniczkach i posadzić ziarnko słonecznika :))
Posadzić? Nie ma mowy...nie zamierzam przyczyniać się do rozmnożenia boskiego!:) Jeden taki kalosz w zupełności wystarczy:) Pisz mi natychmiast o tych drzwiach...:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zaraz, chwileczkę... to Szeherezada miała zaciekawiać Króla, żeby czekał na kolejną z nią noc,
a potem dalszy ciąg opowieści?


Szeherezada

Kiedyś wrócę, bo dziś właśnie
oprowadzam go przez baśnie.
Może za rok? Za lat siedem?
Za następnych tysiąc jeden
pocałunków.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zaraz, chwileczkę... to Szeherezada miała zaciekawiać Króla, żeby czekał na kolejną z nią noc,
a potem dalszy ciąg opowieści?


Szeherezada

Kiedyś wrócę, bo dziś właśnie
oprowadzam go przez baśnie.
Może za rok? Za lat siedem?
Za następnych tysiąc jeden
pocałunków.


:))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Uwielbiam żagielkowe klimaty i bardzo spodobała mi się Twoja metafora.
Miłego żeglowania! Ja dzisiaj się wybieram, o ile nie zacznie lać.
Metafora, ale taka na pograniczu. Patrząc od strony wiatru - metafora.
Patrząc od strony obserwatora - stwierdzenie.
Ale w końcu używa się podobnych zabiegów w haiku, jak choćby cytowana tu
bodaj wczoraj "kurtyna deszczu".
Dziękuję za zainteresowanie i życzę udanego rejsu.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Jest tu wiele możliwości, ale zbiegających się tak naprawdę w jednym punkcie. Może podpowiem tak: słyszałaś zapewne anegdotkę ilustrującą zjawisko chaosu deterministycznego, zwaną efektem motyla? Trzepot skrzydełek motyla może spowodować po wielu dniach huragan po drugiej stronie globu. Załóżmy teraz, że nie moglem pojechać na jachty, jak Dominika, co spowodowało, że część wiatru "nie zmieściła sie w żaglach", które pozostały zwinięte. Wiatr nie miał gdzie wytracić impetu i może dlatego teraz, daleko od jezior, tak smutno skrzypią drzwi w moim pokoju kołysane przeciągiem?
Skrzypią, jakby wiatr, który miał wesoło łopotać w żaglach, grał mi w zamian na skrzypcach melancholię mijającego beze mnie lata.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Berenika97 :)  No tak, esencji każdy musi sobie poszukać sam :) Niektórzy nie znajdują od razu i wówczas wątpią, że ona jest. Inni znajdują szybko więc nie mają wątpliwości. Szukanie jest drogą indywidualną, nikt za nas jej nie przejdzie.  Nie ma zmiłuj się ;) Dzięki          @Wędrowiec.1984 ;) :) Dzięki          @Rafael Marius :)  Dziękuję      @viola arvensis @Natuskaa Dziękuję:)    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        @Omagamoga ? :)         @FaLcorN :)  Dziękuję        @huzarc zgadza się :) nawyki są uporczywe ;)  Dzięki i również zdrówka              @Waldemar_Talar_Talar :) dziękuję, również pozdrawiam          @Migrena :) jesteś dla nas tu wszystkich  bardzo łaskaw :) nawet dla tych (jak ja:)) co tak piszą nibywiersze  :) Rzeczywiście, nieprzywiązywanie się jest konieczne, by dać odpór grawitacji i ciut chociażby wzlecieć:) Mnie się zdaje że Ty jesteś na dobrej drodze a co do pytania jak dalej żyć to już każdy musi sam sobie odpowiedzieć, bo każda CUDZA recepta może okazać się błędna :( Dzięki i zdrówka:)       .
    • @Sekrett niezwykłą aurę wiersza stworzyłas. Bardzo ciekawie napisane, cos innego. Powiało świeżością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena czy ja juz kiedyś przypadkiem nie wspominałam, że przestanę czytac Twoje wiersze, jesli nie przestaną mi przeszywać wnętrza i doprowadzać do łez? Naprawdę jesteś mistrzem w chwytaniu za serce tą niezwykle liryczną i romantyczną poezją (z resztą nie tylko tą). Mam wrażenie, że jesteś dyrygentem - dyrygujesz słowami a emocje grają i tańczą w takt.    Przepiękny pożegnalny wiersz.          
    • W świetle lampy się huśta trup Turp z kokardką przy szyi Spoglądam na niego On spogląda na mnie Mijam go idąc chodnikiem   Zaciska sine spierzchnięte wargi A wyłupiasto-pustymi oczyma Podąża, za każdym mym ruchem I czegoś weń szuka-może sensu?   Kto by to wiedział, poza nim Ja zaś spoglądam jak on Poddany pod rządzę wiatru Się rzuca na wszystkie strony Wcale ciekawy przypadek   Jaki miał cel tak sie wieszać Sam czyn - ja rozumiem Ale że tak publicznie? Co on artysta, turpista, Szokować przechodniów pragnie Czyż mu nikt nie powiedział Że to tak niezbyt ładnie   Z tej katatonii myśli wyrywa mnie Coraz to widok dziwniejszy Może spazmami, może celowo Macha mi artysta nieboszczyk A twarz mu uśmiech rozjaśnia   Wlepiam weń wzrok i szukam Co go w ten stan wprowadziło Toż tak szczęśliwego człowieka Mi chyba nie było widzieć dane Zazdrość, aż człowieka chwyta No w ten ponury poranek Tak byś szczęśliwym - wręcz zbrodnia   Z czego sie cieszyć? Po jego twarzy Nie widzę nic, lecz lina mu sie Rozrywa i spada niezgrabnie Lądując w kałuży, po czym znika   Ja zmieniam kierunek podróży Podchodzę gdzie on się rozpłynął I po raz pierwszy od dawna zdziwiony Kwestionuje czy umysł mam zdrowy   Ostatnio dość ciężko mi było o sen A tym bardziej o spokój, Może przez pogodę, może zmęczenie Moje podsuwa pijackie paranoje?   Nie wiem, to chyba szaleństwo By widzieć szczęśliwego trupa Niepokój mnie chwyta za duszę   Ale bardziej niż zdrowie Przeraża pytanie - czy kiedykolwiek Będę tak wolny, wolny i szczeliwy jak on w tej kałuży?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...