Terre des Hommes

[Hume Cronyn]

Znów próbujemy przekopać się do Chin plastikowymi
łopatkami, otoczeni blokowiskiem rozsypującym
się jak za duży zamek z suchego piasku, który
wciąż wytrzepujemy z włosów, wysypujemy z butów

i który zgrzyta między zębami. Tak do zachodu,
do ostatniego momentu pracujemy, kiedy matki
z okien wykrzykują nasze imiona, a my wracamy
posłuszni do kanapek z serem i ciepłego mleka

obiecując sobie, że jutro już na pewno skończymy
ten tunel i wydostaniemy się stąd gdzie każdy
zakamarek okupują alkoholicy tak bardzo podobni
do naszych ojców. Zrobiłeś mi nieporządek w chaosie

zapominając o oddechu pod cegłami, nie wielkiego
muru chińskiego - jak planowaliśmy - a starego
garażu. Czarne balony w gałęziach drzew pękają
przywołując deszcz sosnowych igieł na bezgłowe,

jeśli by spojrzeć z góry ciała. Został mi po tobie wstręt
do arbuzów, zamiłowanie do kopania pod sobą i
słabość do miejsc, w których można by zniknąć będąc
stuprocentowo pewnym, że nie odnajdzie nas nikt.







Na czas.

[mielau]

Podoba mi sie...I to "my" i klimat:-))