Sieć

[Andrzej Borecki]

Ulotne światełka,
falujące płomyki
powracają wspomnieniami,
chwilą,
gdy Parki
przerwały nić.
W zimnych dłoniach
trzymam ich
poszarpane końce.
Delikatne niczym
pajęcza sieć
drżą potrącane
oddechem.
Coraz trudniej
utrzymać
rosnącą
pajęczynę.

[Zofia Honey]

Parki wielką literą? Pewnie rzymskie bóstwa losu.
Tak, teraz treść jest zrozumiała. Bardzo lubię cmentarze, a szczególnie jeden - w moim rodzinnym mieście, gdzie na większości grobów odczytuję znajome nazwiska. Szukam w pamięci osób, nie zawsze się to udaje. Czas zaciera ślady a pamięć jest zawodna. Przywołuję znajome twarze, ale one coraz trudniej do mnie przychodzą. Pięknie to napisałeś.

Tylko, dlaczego nie ma tu żadnego komentarza?

Widocznie podoba się tylko mi, powiem więcej - zachwyca mnie.
Może nawet lepiej, że nie ma - włożę go sobie do ulubionych i będzie tylko mój :-)

Pozdrawiam serdecznie
Zofia