oszukana

[Matylda B.]

…

I zazdrość ludzka wzięła górę, i znów wygrał żal i uczcił to zemstą.
Ten piękny Kwiat przez lata był otulony zdradliwym bluszczem.
A jego liście z dnia na dzień coraz bardziej zasłaniały słońce…
Choć piękny Kwiat i przepotężna Woda chcieli żyć tylko dla siebie…
On zawsze był obok i spijał słodkie krople …

I wygrał!!!
Dziś piękny Kwiat usycha w samotności
Dziś przepotężna Woda obija się o puste skały krzycząc z żalu
A bluszcz się wije i wije, szyderczo z nich kpiąc!
I powiedz kto naprawi tą niesprawiedliwość!?
I powiedz kto powinien się za nich wstydzić!?

Więc stój!!!
po krawędzi szklanki, szedł mały ktoś,
Szklanka była ostra, lecz nie to przerażało go!
W jej wnętrzu wił się czarny wąż
I choć wąż nie był strachu wart,
Mały ktoś potknął się i do niego wpadł!

Może właśnie na tym polega sztuka życia!?
Uważnie stawiaj każdy krok!
By nie dać oplątać się tej bezkształtnej bryle…

A oni dalej szli i szli a gdy ujrzeli kres wędrówki swej,
Okazało się, że drogi są dwie..
Jego i jej…