hmm ;(((((((((((((((((

[adolf]

Za-sobą
(właściwie bardziej westchnienie)

Dlaczego stłukłem zwierciadło, co wcześniej
zakryli całe sczerniałym sumieniem?
A teraz jego kawałki, co srebrne
obeschłe z fałszu kłują sen mym nie-snem?

I śmiech zza śmiechu - jakby własny - słyszę,
jak gdybym siebie, a nie ją oszukał:
będąc sprytniejszym (?): siebie zwiodłem sprytem,
a tylko serce - jakby gniło - stuka.

I opowiada - (kto chce słuchać bredni?)
że tu spoczywa - spoczął - ten, co pragnął,
stworzyć nurt jeden, z dwóch sprzecznych strumieni,
i się w nie zapadał: poszedł z wiara na dno

Jeden to ślepiec - rybaka udaje
wzniósł nad topielcem puchar za fałszywość,
lecz będąc ślepym, podniósł drugą czarę
a w niej - uwierzcie - nic w środku nie było.

[Bernadetta1]

oj emocje po stłuczeniu zwierciadełka widoczne:)...Twoje dwa ostatnie wiersze troszkę sie różnią od pozostałych:0..i w moim mniemaniu na korzyść...pozdr.

[adolf]

a mnie się ten nie podoba ;)

[Bernadetta1]

oj nie jest źle;)...teraz jak czytam czuję płynnośc..lekkość..pozdr.:)

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dzięki za wgląd i przyjrzneie isę tekstowi ;)

pozdr.

[adolf]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

może masz rację, tytuł dobierany był zaszybko, jeszcze pomyśle :))

pozdr.