nawet gdy warto...

[jacekdudek]

nawet gdy warto...
warto
dla wsłuchania

na szum krwi
głowę położyć
na deszcz - płacz cichy
pokątny

bóg zakpił ze mnie
dał mi wielki kanion
i rafę

w cafejce
pod drewnianym bocianem
odzyskuję moje miasto

[Fanaberka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, Jacku, że należałoby zrezygnować z pierwszej zwrotki. Pierwszy wers jest w tytule, natomiast "wsłuchania" domyślamy się w dalszej części wiersza.
W drugiej zwrotce nie łamałabym frazy, lecz pociągnęła jako całość.
Wychodzi fajna przerzutnia: "pokątny bóg". Jak piszesz boga z małej litery to może i rafę?
Tyle mi zostało:

położyć głowę na szum krwi
deszcz pokątny

bóg zakpił ze mnie
dał mi wielki kanion
i rafę

w cafejce
pod drewnianym bocianem
odzyskuję swoje
miasto

Pozdrawiam.

[Jimmy_Jordan]

ja natomiast myślę, że należałoby zrezygnować z wiersza, albo dopisać do niego myśl. Zbyt obrazkowate to wyszło. ani to dla ducha ani dla oka miłe
Jimmy

[lubię latawce]

jest tu jednak jakiś diabelski pierwiastek :D
ten bocian, konkretnie
ale to tak z autopsji ;P

no to zdrówko!
bociuś ;o)

[Baba_Izba]

Dla mnie - w wersji Fanaberki nawet miłe
do wysłuchania, choć przyznaję rację Jordanowi, że lepiej
odłożyć wiersz, odczekać, dopisać co trzeba.
W obecnym stanie wiersz budzi niedosyt.
Pozdrawiam
- baba

[BARBARA_JANAS]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tekst tworzy klimat. Znakomite ujęcie odczuwania poprzez wsłuchanie. Wsłuchanie, które tak wiele potrafi a zarazem jest ograniczone do jednego miejsca. Zakończenie to przyjęcie tego ograniczenia i czerpanie poprzez zmysły wszystkiego co możliwe. Biorę do ula. Serdeczności

[jacekdudek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, Jacku, że należałoby zrezygnować z pierwszej zwrotki. Pierwszy wers jest w tytule, natomiast "wsłuchania" domyślamy się w dalszej części wiersza.
W drugiej zwrotce nie łamałabym frazy, lecz pociągnęła jako całość.
Wychodzi fajna przerzutnia: "pokątny bóg". Jak piszesz boga z małej litery to może i rafę?
Tyle mi zostało:

położyć głowę na szum krwi
deszcz pokątny

bóg zakpił ze mnie
dał mi wielki kanion
i rafę

w cafejce
pod drewnianym bocianem
odzyskuję swoje
miasto

Pozdrawiam.

właściwie to wiersz jest bez tytułu, miałem kropkować i cytować w tytule - wiem, tak jakoś wyszło, bo na f. źle widziane są teksty bez tytułu...z małą literą, masz oczywiście rację, nad resztą pomyślę, dzięki wielkie...

[jacekdudek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tekst tworzy klimat. Znakomite ujęcie odczówania poprzez wsłuchanie. Wsłuchanie, które tak wiele potrafi a zarazem jest ograniczone do jednego miejsca. Zakończenie to przyjęcie tego ograniczenia i czerpanie poprzez zmysły wszystkiego co możliwe. Biorę do ula. Serdeczności

jak zwykle trafnie, dzięki "pszczółko"

[jacekdudek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

no to co tu myśl pomoże, jak takie nie-miłe, zrezzygnować nie mogę, no i impas, zgódź się na remis, co?,dzięki za koment, pozdrawiam

[jacekdudek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

twoje! kle kle
dzięki za wejście

[jacekdudek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

odłożony był dość długo, dopisać trudno, niedosyt lepszy od przesytu, oczywiście uwagi do przemyślenia, dzięki babo, pozdrawiam

[zak stanisława]

a ja przed chwilą oglądałam zdjecie i bardzo dopasowł mi sie twój wiersz, oczywiście niewielkie poprawaki pożądane, ale to ciekawy temat!
deszcz, wsłuchanie, warto gniazdo!
pozdrawiam