Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to miejsce czerwienią spływa
jak życiodajne zarzewie
w ciszy utajony czeka
na okruch

jak Maria pozwalam
promieniom rozświetlić proch
na dnie
prawda uwiera jak ciężki bagaż

składam brzemię na Jego ramieniu
lżejsze w chlebie
kenoza Boga-Człowieka

wierzę

Opublikowano

"...w ciszy utajony czeka
na okruch

jak Maria pozwalam
promieniom rozświetlić proch
na dnie
prawda uwiera jak ciężki bagaż..."

Zgadzam się Tereska, nikt nie jest doskonały - dziwne...
Człowiek nie zmienił się prawie wcale od 2 tyś. lat
- mimo wszystko. Szkoda.
Jak zawsze, przemyślana treść i ładnie ujęta :)

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zbyszku, każdy z nas jest obciążony, ale...ciężar o wiele lżejszy,
gdy się odnajdzie to, co najważniejsze, choć to tylko maleńka
cząstka...
Dziękuję, że zajrzałeś i wniknąłeś w treść.
Wielkie dzięki za przychylność.
:))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...