Dewianci

[Akster]

szaro-zgniłozielony świat
pobrązowiały młodzierzy kwiat
berzowe i kremowe
i pastelowe
żółte pieniążki
siwa łysizna
szara pogodność
bura bezwstydlizna
uryna
morfina
wazelina

Dziwne to,
że potem czuć, fekaliami.
Tak sobie upodobali...
Wpierw dochodzi do Ciebie jednak
gęsta artrosfera przygnębienia.

z łapami do chleba
z knykciami do Marii
z grzybami do dziecka
stetryczeniem cali

samotniczy męczennicy
nekrofile cmentarnej miłości
jeśli chodzi o powaby fizyczne
to nic już nie pozostało
a oni
spacerowicze randkowicze... gerontofile

dzieci dzieci
kradzieje
burzyciele
beztrosko krzywd rodziciele
kłamliwi dobrodzieje

kamikadze żywe bomby
tykające w rytm kul i lasek
autobusy-pułapki
i zapalniki czułe na brak miejsca
wy-starczy wybuch
boli i nic nie zrobisz

boli! każdego dnia mi pierdoli!
że boli i że guzy
i łobuzy!
zniszczone okna niedoli
odleżyny
wiszące vaginy
skurwysyny

i rozpoczyna się ulubiona dewiacja
taboret szafka pudełko i deser
tak prawdziwy niezdrowia koneser
w kolorach "2 razy dzinnie" akcja

ja patrze... co się stało?!
a coż to za podeszłe zbiegowisko powstało
ach tak... to nowe nekrologii -
- poezja a dla mnie uśmiech socjologii

dorośli emerytowani ludzie


P.S.
Choć jestem tylko ojcem
i prawo jest po twojej stronie
to jesteś tylko cieniem w koronie
ogrodzonym czasu kojcem.
pamiętaj! świat nie istnieje
jest tylko ONA metafizyka
a tam nie ma miejsca dla ciebie.
są tylko moje na synka nadzieje.