Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pierwszą ofiarą padł brak mojej osoby

Czyn popełniono z premedytacją
i mimo kilku perfekcyjnych
wręcz cesarskich ciosów
wyrok nieodwracalny:

Cela pięciu zmysłów

Doprowadzony przez pępowinę
za kratami skóry krwi moczu
począłem

seryjnie to mało
powiedziane głoski też giną
jak wszystko
ze mnie ze mną we mnie

Weźmy na ten przykład
gruszki kwadranse myśli komary
tlen gesty paznokcie

W miarę dorastania wyspecjalizowałem się
w mordach na sensie
- dawno przestali za to wsadzać
przeludnienie

Dla zabicia czasu
Wy i duszę nuty :
Jak dobrze wstać skoro trup
Denat! Denat! Denat! Przeżyjmy to jeszcze raz
...

Opublikowano

likwiduję na początku manierę wielkich liter chociaż być może była zamierzona ale to na potrzeby moich uwag jak wszystko poniżej/ warto go poukładać i odciąć niektóre sponiewierane słowa / postaram się pomóc / ale gotowo podaną interpretacją która może jedynie rozjaśnić pomysł /



padł pierwszą ofiarą
mojej osoby brak
z premedytacją popełniony czyn

za kratami skóry wygląda na dożywocie
płynące przez krew
na belkach kości

wywiercane widelcem
dziury w ścianach komórek
to zbyt mało
żeby wydalić choć odrobinę cienia
czystej wolności w kątach

podczas dorastania mordów na sensie
światła zegarmistrz
zabłyśnie wyrok
skupi w jednym punkcie wyjścia na zewnątrz
nie będę już śnił
o staraniach mordercy

zatopiony na pełnym moczu słońca
złotego od poranionych potrzeb


pozdrawiam/

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wow.
Zasadniczo to chyba nie mogę przywłaszczać tekstu powyżej, bo ja to widzę jako nowy utwór w Twoim wykonaniu Tomaszu.

Swoją drogą nie mógłbym korzystać z tekstu powyżej do swoich kombinacji, gdyż jest on w twoim, nie w moim stylu ;) Ja jednak wyznaje prostą składnie, może to i trochę archaiczne, ale naprawdę wole czytać Miłosza czy Bursę niż "współczesnych"

Cosik w swoim na pewno powiercę natomiast, teraz skomentuje twój:
Ciekawe spojrzenie na temat, zwłaszcza te widelce i belki kości dobrze ubrane w słowa,
I pointa płynniejsza , trafniejsza niż moja.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tylko co ma do tego AI? AI będzie tak funkcjonować, jak ją zaprogramują ludzie, a ci oczywiście zrobią to zgodnie z jakimiś wzorcami. Pytanie - jacy to będą ludzie i w jaki sposób wychowani. A to, że koncepcje wychowawcze się zmieniają, nie ulega wątpliwości, odkąd potrzeby jednostki zostały postawione ponad potrzeby wspólnotowe. Sztuczna inteligencja nie stoi jednak w kontrze do czegokolwiek, odzwierciedla tylko bieżący stan rzeczy. Oparta (głównie) o modele językowe, operuje jedynie na systemie kodów i znaczeń. To my ją 'wychowujemy', jeśli można to tak nazwać,  ucząc pewnej struktury, odzwierciedlającej mniej więcej naszą logiczną percepcję, nasz aparat pojęciowy. AI nie rozumie rzeczywistości jako czegoś ciągłego, zmieniającego się pozostającego w ruchu, ewoluującego zrelatywizowanego, tylko jako zbiór stałych elementów, które zostały wprowadzone do bazy danych i w ich obrębie się porusza. A elementy te już wprowadza człowiek, który może być dobry lub zły, głupi lub mądry, mieć rozwiniętą wyobraźnię lub nie, rozległą lub wąską wiedzę.... No i trzeba jeszcze dodać, że AI jest - na razie - tworzona do realizowania określonych zadań, co pokazuje, że człowiek jednak chce pozostać wolny i zrzucić na nią to, czego wykonywanie go ogranicza. Odszedłem trochę od tematu, a zmierzałem do tego, że AI będzie w stanie 'widzieć' różnice', o których piszesz, jeśli tego zostanie nauczona.  Chyba, że chcesz powiedzieć, że sam czujesz się trochę taką sztuczną inteligencją, bezdusznie programowaną do pełnienia określonych funkcji  narzuconych przez zewnętrzny, techniczny plan, a nie dzieckiem wychowywanym do samodzielnej realizacji siebie, w zgodzie z tym, czego AI jeszcze nie posiada (wolna wola, samoświadomość).
    • Na pierwszy rzut oka ma to być coś sonetopodobnego. Ale popłynęłaś po tym jeziorze... w szuwary, Środki artystyczne zostały dobrze dobrane. obrazy są plastyczne, żyjące, z łatwością poddają się wizualizacji. Tymczasem forma sprawia wrażenie bardzo nieudolnie skleconego pancerza, w którym wiersz się dusi i dogorywa, a to przez nienaturalne inwersje, a to przez brak rytmu, a to przez pokracznie poprzekręcaną gramatykę. W ten sposób od razu pokazujesz czytelnikowi wszystkie słabe miejsca, gdzie nie umiałaś sobie do końca poradzić z językowym budulcem. Niech będzie to zwykły, wolny wiersz, który uwolnisz z tego stylistycznego żelastwa, a jeśli koniecznie upierasz się przy sonetach, to trzeba więcej treningu, bo tu już 'intuicyjnie' się nie da.
    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...