Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jesiennej jutrzenki złocisty blask...
i znów niechętnie przyjeżdżam
z daleka

staram się iść głuchoniemymi alejkami
a jednak słyszę:

-to on uczył ją świata
z ramion swoich wysokości,
on wypruwał sobie żyły,
by spełniać jej przyjemności

przyspieszam kroku, zaciskam pięści
mówię: nie znam człowieka

-to ona poświęciła dla niej
całe swe młode życie,
ona chodziła wcześnie spać,
by budzić ją o świcie

dostaję zadyszki, zaciskam zęby
szepczę: nie wiem o kim mówisz

-to oni uczyli ją wiary
nie tylko w niedziele i święta,
oni powtarzali jej zawsze
"kochamy cię, pamiętaj"

biegnę; odganiam myśli,
głosy rozproszone
krzyczę: mylicie się, mylicie

***

tym razem kogut nie zapiał
w domu zastałam ciszę
wieczną ciszę
i gorzko zapłakałam...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ale dlaczego Maćku, chodzi o to, że rymy są często niedokładne? Takie lubię, tego nie zmienię. Albo może, że zbyt takie wyjaśniajace, a za mało absurdalne - to może być powód, pewnie trzeba by więcej pisać. Czy coś innego? Wydaje mi się, że tu jest pewien spór męsko-damski, mężczyźni piszą nieco inaczej, kobiety mają tendencje do takiej np. "wytłumaczalności". Generalnie, to ja nie chcę pisać limeryków, czasem coś tam napiszę jako ciekawostkę ornitologiczną :-) I nie umiem w tych wszystkich sztywnych bardzo konstrukcjach się znaleźć i może śmieszy mnie co innego po prostu, bo te tzw. prawdziwe limeryki mnie nie śmieszą, często wydają mi się żenujące nawet.   Jeśli masz czas, to napisz, ja się nie obrażę, bo wiem, że piszesz od lat limeryki i Twoje i Jastrza często czytałam nie zawsze komentując. A może się jednak nauczę, jak załapię?   Bardzo lubię limeryki np. Sylwestra, Janka i Piąte/50 czyli Ais, ale oni tak właśnie po swojemu trochę piszą.
    • Dziękuję @Roma i wzajemnie. Siła to doceniać każdą chwilę, bo nie ma gwarancji chwili następnej.
    • @Leszczym Tekst jest eksperymentalny i humorystyczny. Nieudana relacja romantyczna raczej nie prowadzi, a może  prowadzi do "rozwiązłości" . Nie jestem tego pewna.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Zastanawiam się nad tym słowem - "rozwiązłość". Nieudany - prowadzi na pewno  do frustracji. Przepraszam, że zepsułam Ci tytuł. :))) ------------
    • @Annna2 Stworzyłaś naprawdę wzruszający wiersz, właściwie medytację o miłości. Szczególnie porusza mnie ta metafora miłości jako "karmy" - czegoś, co nas żywi i podtrzymuje. I ten obraz "w Twoich błękitach pływam" - jakby miłość była całym światem, w którym się zanurza. To bardzo zmysłowe i duchowe ujęcie. Pokazujesz, jak miłość istnieje poza czasem, chociaż jest w nim zaplątana. A na koniec lista tego, czym jest miłość, trudno się z nią nie zgodzić. Piękna jest ta poezja! Doskonale dobrany utwór, tworzy ucztę dla duszy i zmysłów. 
    • @FaLcorN powodzenia Kornel, mam nadzieję, że Ci się wszystko ułoży tak jak sobie zamarzysz.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...