Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

codzienność zabija się o pierwszeństwo nad rozumem
między niebem a ziemią
pas czerni odgradza sacrum od profanum
myśl większa nad wyraz
po zapis jednokrotnej przygody
nie będzie więcej takiej wyprawy
której byśmy nie przeżyli na sobie
mamy tylko skórę i resztki godności w łóżku
budynki pieszczą się już prawie letnim żarem
czuć stopioną papę - nie lubię twojego ojca
chmury czarne zajadają te białe
na pewno będzie burza
mój meteorologiczny manicheizm nie zawodzi
nigdy nie myślałem poważniej o pogodzie
wszystkie konsekwencje utraciły wyż
zyskały niskie pobudki
stan rzeczy niebezpiecznie się podnosi
na dzień dobry grozi nam powódź bladego światła
przy nagłym spadku ciśnienia
gdzieś w przestrzeni tworzy się codzienność...

Opublikowano

Zatrzymywałam się kilkakrotnie, dumałam, rozgryzałam...Bo mnie wciągnąłeś w klimat, zaintrygowałeś...I zwiodłeś maichenizmem... ;) Szacunek, lubię intelektualne "kłopoty", które są do samodzielnego pokonania by w obliczu zwycięstwa napawać się przejrzystością spojrzenia, spojrzenia innego niż moje ;) Pozdrawiam ;)

Opublikowano

Podoba mi się końcowy pomysł.
Nie żałowałabym nożyczek (wiem, wiem, że to boli ;)
Usunęłabym "gdzieś" - proces tworzenia przeniesiony w pobliże staje się bardziej rzeczywisty.
"na dzień dobry" - wiadomo, że światło nie na "dobry wieczór" - można ciachnąć.

stan rzeczy podnosi się niebezpiecznie
przy nagłym spadku ciśnienia
grozi nam powódź bladego światła
w przestrzeni tworzy się codzienność


Z początkiem wiersza też bym jeszcze powalczyła.
Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Adaś Marek Tak, rozumiem, tylko to akurat był Marek Grechuta. W dodatku w latach największej swojej świetności. Tacy jak Grechuta pojawiają się tutaj raz na kilkadziesiąt lat. Ale dziękuję, bo Twój wpis odbieram jednak za komplement :)) Również pozdrawiam. 
    • @LeszczymNie jest to tekst który coś niesie jak np. ten naszego wieszcza. "Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę, Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę; Jednakże gdy cię długo nie oglądam, Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam; I tęskniąc sobie zadaję pytanie: Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?" Piosenka musi mieć jakiś przekaz , pytanie, a w tym tekście  nie widzę o co autorowi chodzi. Sorry może zbyt pobieżnie przeczytałem. Pozdrawiam Adam
    • @Robert Witold Gorzkowski   I to nic nie ma wspólnego z tak zwanym ociepleniem klimatu, nomen omen: międzynarodowe korporacje klimatyczne - próbują na tym zarobić, podobnie jak międzynarodowe korporacje farmaceutyczne - próbowały zarobić na tak zwanej pandemii koronawirusa, dodam: nie wziąłem żadnej szczepionki i cały czas chodziłem bez maski, owszem, zmiany klimatu są widoczne gołym okiem i jest to naturalny proces przez obrót jądra ziemi, stąd: burze, susze, ulewy, powodzie i temu podobnie i tak dalej, otóż to: w średniowiecznej Polsce dominowały plantacje winogron od plantacji jabłek, natomiast: podczas Potopu Szwedzkiego Morze Bałtyckie było lądolodem - pisał o tym w swoich pamiętnikach Jan Chryzostom Pasek.   Łukasz Jasiński    @violetta   Wszystkich biznesmenów mam w bardzo głębokim poważaniu - jestem za likwidacją wolnego rynku - wyścigami szczurów! Można byłoby stworzyć narodowy syndykalizm - oparty o państwowy majątek i związki zawodowe! Coś pani powiem: nie jestem przedmiotem na tym tak zwanym wolnym rynku, tylko: podmiotem narodowym i to ja decyduję o własnym Ciele i Umyśle i Duszy - CUD-dzie (patrz: trzy pierwsze litery), zresztą: dla mnie podróże to nic innego jak turystyka krajoznawcza, a nie: kasa i kasa i kasa, misiu...   Łukasz Jasiński 
    • W maju kanonem // jest malutki chrabąszcz, (5+6) umajony do końca // - umajony (7+4) powtórnie. Rok w rok // pełne drzew korony ( 5+6) jabłoni, wiśni, // kasztanowców i grusz. (5+6)   To nieprawda, // że maj jest twój, że ludzi. (4+7) Cały maj kręci się // wokół chrabąszcza, (6+5) on wokół maja // kręci się bez końca (5+6) chwilę po tym, // gdy się ze snu wybudzi. (4+7)   Gdy nam z oczu maj // i chrabąszcz znikają, (5+6) to jakby nigdy // ich tutaj nie było. (5+6) Tylko w sercach // gros cnych wspomnień zostaje (4+7)   o rzeczach, które // się nie wydarzyły. (5+6) W cień ziemskich roku pór // chowa je Gaja (6+5) i gdzieś na swój czas // czekają pomału (5+6)
    • @Jacek_Suchowicz niezmiernie mi miło widzę bardzo wierzysz że na zawołanie mogę strofki klecić   tylko nie jest prawdą Twoja wielka wielka wiara w to że o nic więcej się nie muszę starać   niczego nie wskurasz prośbą poganianiem na cóż mi ten wyścig zadyszki dostanę   zlituj się waćpanie zwolnij tempo nieco bo mi ze łba zaraz wszystkie rymy zlecą   :) Pozdrawiam Jacku.      
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...