Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

tak mało mi ciebie

janusz_pyzinski
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

janusz_pyzinski

janusz_pyzinski

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

tak mało mi ciebie tak krótko
choć słodycz rozlała się wkoło
to deszcz nam kałużą się kładzie do stóp
nie wiem czy kiedyś zamienię się w światło
nieraz już umierałem w świetle gwiazd
lecz uwierz że wcale nie było mi łatwo
strachliwą osiką przy dębie oddychać
i schylać się razem po kolce róż
w świecie emigrujących donikąd motyli
trzymających kotwice rzucone w ukojenia przystań
czekamy na siebie nieznani wśród łąk
tak blisko do ciebie a już zapomniałem twe imię
tak daleko gdy tydzień zakończy niedzielę
tak mało mi ciebie tak krótko
podobno miłość ma słodko-gorzki smak
spróbowałem i teraz wiem już wszystko
drzewa w kwiatach wiosenno-niewinne
jakby ktoś na ich głowach suknie ślubne kładł
i sygnaturki znajomy głos na majówkę...
napisałem do ciebie miłosny list
wysłałem na adres nieznany wśród pól
czekam być może w ciszy usłyszysz mój głos

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jacek_Suchowicz
      Prawość to nie utopia

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      "zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja"   czy to te słowa nie są przypadkiem objawem pychy!!! Dobro jest jedno i takie jakie On nam pokazuje w przykazaniach i objawieniach     na dzień 20 lipca "Myśli na każdy dzień' - Alicja Lenczewska:                                 " Nie płacz nigdy nad swoim cierpieniem - płacz nad swoją nędzą, niewdzięcznością i niegodnością, bo większe są niż cierpienie, które przeżywasz ...                                 Nie mogę pocieszać i obdarowywać człowieka zadowolonego z siebie, który w swym przeświadczeniu już wszystko ma. Pocieszam i obdarzam tych, którzy pragną, są złaknieni, którym nie dostaje, którzy widzą swą nędzę i niemoc"                                                                                                                                                       Świadectwo 559
    • andrew
      Matulko

      Przez andrew · Opublikowano

      @Annna2 ... I zawsze bliska choć daleka ma myśl na Ciebie cięgle czeka  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • beta_b
      Rymowanka o drodze

      Przez beta_b · Opublikowano

      @violetta trochę jestem zdziwiona, bo Twoje teksty Violu są mgnieniem motyla o szczęśliwości. Delikatne, romantyczne, zwiewne. Tak świat odbierasz, czy tak go kreujesz? Moje to ciosane kołki, jakaś kompletnie inna bajka. bb
    • violetta
      Rymowanka o drodze

      Przez violetta · Opublikowano

      Podobnie mam:)
    • Hiala
      Filiżanka życia

      Przez Hiala · Opublikowano

      Nad filiżanką herbaty, o smaku mięty i róży, swe życie człowiek przegląda,   fusami — jak z wosku — wróży. Każdy łyk to obraz, z przeszłości coś przywoła: dzieciństwo, młodość i miłość — co serce wciąż unieść zdoła. Fusy — jak ślady życia na dnie porcelanowej miski — mówią o dawnym czasie, o chwilach tak bardzo bliskich. W ciszy snują się myśli, jak para znad filiżanki, niosąc westchnienia duszy, matczynej kołysanki. Na dnie — półkole księżyca wśród fusów stygnących powoli. Noc jakby cicho szeptała: „To było… minęło, lecz boli.” Choć wróżby są ulotne i fusy kłamią czasami — to warto wziąć łyk wspomnień, które zostały z nami.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...