Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Grzebię nieporadnie
w puzderku z tym sercem,
już kiedyś widzianym
zwątpieniami szargany.
Obracam w palcach
połyskliwość radości minionych
i każdą kroplę szaleństwa.

Za oknem spokojna czerń
wszechświat ciąży pustką
bez ceremonii drwi
bo w blasku księżyca
przeklinam stary czas
zagubionej drogi.

Stos martwych zdarzeń
a suma ta sama
pod nieczułą, czarną kreską
Próbuję ważyć deżawi
kiedyś to samo Jej co moje
omen – przestroga?
Przed zaniechaniem?

Opublikowano

Zbyszku, wybacz, pogrzebałam w twoim puzderku,
ocaliłam to, co zrozumiałam z przesłania peela:
ciągle wraca do wspomnień o minionej miłości,
którą sam najprawdopodobniej kiedyś zaprzepaścił
przez jakiś "grzech" zaniechania (z braku odwagi?);
czuje się bardzo nieszczęśliwy, ale nie zaprzestaje
rozdrapywania ran...

A oto moja wersja:

Grzebię nieporadnie w puzderku
zwątpieniami szarganym sercem
kiedyś widziane obracam w palcach
połyskliwość radości minionych
i każdą kroplę szaleństwa
za oknem

obojętny wszechświat ciąży
pustką bez ceremonii drwi
w blasku księżyca przeklinam
tamtą drogę zagubioną
w stosie

martwych zdarzeń pod nieczułą
czarną kreską próbuję ważyć
deżawi nasze wspólne czyżby omen – przestroga
przed zaniechaniem

Jeszcze raz przepraszam za to grzebanie.
Wcale nie musisz go brać pod uwagę, ale jeśli się przyda,
będę rada, jeśli nie, potraktuj jak interpretację.
Przekaż peelowi, aby wreszcie wyrzucił puzderko
albo chociaż wyniósł na strych i pozwolił ranom
się zabliźnić.

Słoneczka i uśmiechu.
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Opublikowano

Tak to jest, temat ciagle żywy: miłość. Zwłaszcza wiosną.
PL-u! Wiemy jak jest, ale nigdy nie wiemy - co by było gdyby?
Zbyszku, Teresa dała Ci przykład jak można - inaczej, tak dojrzale poetycko.
Ja też sobie pozwoliłam - temat mnie wciągnął - na pobawienie się Twoim tekstem,
bardziej z przymróżeniem oka, z rymowaniem:

"targany zwątpieniem
z kropelką szaleństwa
obracam puzderko
złote w kształcie serca

za oknem czerń nocy
drwi bez ceremonii
stary czas przeklinam
poplątanej drogi

przybył stos wydarzeń
suma wciąż ta sama
rozważam przestrogę
wyrok zaniechania

kiedyś to co nasze
dzielone na dwoje
teraz serce puste
i nie wiem czy moje"


Swój wiersz przemyśl, zawsze można coś ulepszyć.
Z pozdrowieniami
- baba

Opublikowano

No tak, dojrzałość poetycka Tereski i Baby:) jest widoczna w obu przeróbkach
mego wiersza. Trzy style i trzy podejścia do tego samego tematu - nauka chyba nie pójdzie w las. Duuuże podpowiedzi za co serdecznie dziękuję.

Gorąco pozdrawiam Tereskę, Babę:) i Adama (za wgląd).

Opublikowano

Zapomniał bym o Mariannie - przepraszam, bardzo.
Jak by peel miał na wyciągnięcie ręki to o czym marzy, to pewnie te
jego przemyślenia były by inne, całkiem inne.
A napisz że w końcu czy Ci się podoba czy całkiem nie
sympatyczna Marianno - Twoja opinia dla mnie znaczy sporo.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kocham przy Tobie milczeć, tulić się do Ciebie, jakbym nie miał matki Nienawidzę ciebie słyszeć, dotykać cię to kara za odwrócony krzyż Kocham Cię tak mocno, że wsiadłbym z Charonem do łódki, aby przebyć cały Styks, lecz nie odwrócę się   Nienawidzę braku gracji, twej krwi i wersów pełnych łoju do mnie Kocham Twoje rady, głos Twój prowadzi mnie do wyjścia z wykrotu Nienawidzę cię za dyby, które gruchocząc mi kolana, podłączyły thymatron na apetyt życia, opluwając mnie w lochu   Kocham Cię tak, że nieważne jest, czy pachniesz zmierzchem, trawą po ulewie, smogiem czy obłokami z szarego mleka Nienawidzę cię, bo gdy spałem obok ciebie, ukradłaś mą lirę i biografię Orfeusza Kocham Cię tak mocno, jakby wszechświat zmniejszył się do naszych objęć, a czas zdziwił się, że zegar nie tyka, wszyscy byli w pracy, a myśmy wybrali wagary od życia   Zła siostra Miłości w końcu się poddała Biegniemy tą plażą, już się nie chowając Igła magnetyczna odszukała zorzę i dziewiczą dróżkę, życie Nam zwracając, lecz…   czy to wszystko nie było tylko w listach naszych, mirażach o kąpieli w Gangesie młodości i czy zaraz spoceni nie otworzymy spojówek, budząc się przy złej siostrze Miłości?
    • @aniat. Ładnie się to harmonizuje: nastrój – dźwięk – obraz; szkoda, że odpuściłaś w rymy w ostatnich wersach, cztery mogłyby się zgrać.
    • Zrównają cię z ziemią. -No, chłopie, nie mów, że klasyczna? Robić, robić, robić! Wybebeszą z ciebie wszystko co wyższe, wszystko co nie pragmatyczne. Żreć, żreć, żreć! Wykpią słabości, wszystkie twoje samotności. Pieniądz, pieniądz, pieniądz! I będą ciągnąć za kostki w dół, implementować ci pustkę, agitować swe plebejskie nawyki. Umniejszać wszystko, smagać cię codziennie po mózgu parszywymi jęzorami parzącymi jak pokrzywy, okraszając to wszystko żarcikami podszytymi rzadkim kałem i opowieściami o jebaniu, najebaniu się, pojebaniu i dojebaniu sąsiadce i jej córce- i to wszystko wygłoszone z chwałą jakby to była nobilitacja.  I przylega do ciebie ten Nietzscheański wyziew. Jan Pelc wróży ci przyszlość; takie jest życie, słabiaku.  Sygnał, 5 nieodebranych, nie pójdziesz już tam- postanowione. Nie zostaje za wiele: Decasia, Ladoni, Górecki, tory, las, ambient, człowiek słoń i Curtis- a to wszystko ponad dekadę później niż planowałeś.
    • @Gosława Pokochają siebie to i Ciebie polubią -:)Wszak tu poetyckie dusze tu się spotykają …nawet jak rogate-:)Dobrej nocy

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Migrena bardzo dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...