Konstantinodos Opublikowano 12 Maja 2008 Autor Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Maja 2008 a gdybyś tak zasnął we śnie, raz jeszcze wtulił się w przestrzeń – usłyszałbyś dźwięk tej ostatniej gwiazdy której imię śmierć lub może znów obudził się lecz w jakimś innym życiu, w jakimś innym ciele wiedząc o czymś ważnym, płakać czując stare albo stanął obok, na ulicy w parku będąc drzewem, ponad miastem jako wiatr widzieć wszystko lecz nie tak jak przedtem, teraz jesteś poza snem, gdzieś na zewnątrz, dalej jeszcze – oto miejsce gdzie żadnej miary już nie ma więc gdzie właściwie jesteś? - są takie granice poza wyobraźnią, których przekroczyć się już nie da więc możesz spekulować wciąż domyślać się i tak pozostaniesz wewnątrz swoich ścian bo nawet gdybyś wiedział, nawet gdybyś zasnął we śnie to gdzie wtedy jesteś? Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Drax Opublikowano 12 Maja 2008 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Maja 2008 Ha, to ciekawe. Wydaje mi się, że jest dobry. Tylko ma taki... taki... (cholera, znowu nie mogę się wysłowić ;p). Jest jednym z tych wierszy, które czytając, mam wrażenie, że rozumiem z niego mniej niż połowę... Jak dla mnie to on jest o granicy wyobraźni. A tą jest dla podmiotu lirycznego życie drugiego człowieka. Żaden z nas nie potrafi zrozumieć sytuacji drugiego człowieka. Wiersz zwraca uwagę na to, że nawet we śnie nie jesteśmy w stanie spojrzeć z boku, obiektywnie (jak drzewo, czy wiatr). A choćbyśmy sądzieli, że jest inaczej, to jest to tylko sen. Złudzenie. Druga sprawa poruszona to znany fakt, że nie ma życia "na próbę". We śnie nawet nie obudzi się człowiek w innym ciele, już wiedząc, jak żyć. A choćby nawet wydawało mu się, że tak się dzieje (że zaczyna od nowa - "lub może obudził się znów / lecz w jakimś innym życiu), to i tak jest to złudzenie, bo wciąż będzie "płakać czując stare"... Pewnie jest tego więcej; ja wyciągnąłem tyle. Styl bardzo dobry. Trochę tajemniczy, taki surowy. Mówi głosem mentora, ale pouczająco, Chce się go słuchać. Pozdrawiam, Drax Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Waldemar Talar Opublikowano 12 Maja 2008 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Maja 2008 Bardzo mocny i zmuszający do refleksji wiersz Konstantinodosie- poruszyłeś bardzo ciekawy temat i rzeczowo w nim pytasz mimo że trudno o przejzystą odpowiedz. Mi osobiście bardzo przypadł. miłego popołudnia życzę Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
teresa943 Opublikowano 12 Maja 2008 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 12 Maja 2008 Granice wyobraźni, granica życia i śmierci...nie jesteśmy w stanie przekroczyć; myślę, że to można odnieść także do interpretowania poezji; tak naprawdę nigdy nie wiemy, co miał na myśli autor, możemy tylko domyślać się, wyobrażać, ale pewności mieć nie możemy; czasami za zasłoną banału, kryje się coś bardzo istotnego i bez wnikliwego wczytania się nie rozgryziemy. Dobry wiersz. Serdecznie pozdrawiam -teresa Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się