Ciało leczenie

[Edith Piaf]

oślepiona samotnością myśli
zagubiona w kolcach traw
poplątana własnym szlochem
twardo stoję martwa
nieudolnie usiłując oszukać moje id

mierzwię wilgotne włosy ćwicząc powieki
tęsknię za dotykiem iskierek
i zmęczonym oddechem
tyle ich było
ale żaden nie był Twój

obce usta wtulały się w moje
kolejne obce ciało ogrzewało moją nagość
a mój niemy wzrok zajęty był
ciszą która rozbrzmiewała we mnie

poddając się falom życia
bezszelestnie płonę w zwiewnej sukni
przeczesuję ciemność by
dostrzec pianę z której się wynurzysz

I znów się budzę

Może jutro

[Goya Abramowicz]

Tak nawaliłaś "zaciemnień" poetyckich , że nijak nie mogę zrozumieć "o co ci idzie"...