nasz czas

[janusz_pyzinski]

tamten czas był tylko naszym
wiatr nam zazdrościł
gdy obok gnał
kusiły gwiazdy
z płonących ognisk
tramwaj księżyca
torami ścieżek
tęsknotę wiózł
w zamkniętych na głucho uszach
w zamkniętych na pustkę oczach
malinowy smak ust
dojrzewał
do wniebowzięcia
z każdą chwilą obficiej
wypełniał stągwie ciał
dreszczonośnym dotykiem
niecierpliwych palców
motylich skrzydeł
nagie torsy lamp
śpiewały pieśń o wzgórzach
rozkwitłych jaśminów
potok w dolinach
narastał
nieznanym szumem
w kaskadę
gdzieś na granicy
umierania i życia
rozbijał na tysiące kropel
szczęście
i wzlatywał
przyspieszonym oddechem
spełnionych marzeń ptaka
na gnieździe po locie
i wszystkie pytania
z kieszeni plecaka
straciły sens

[Wątpliwy]

i powróciły pytania
te same
te niehciane
o czasie
tym wymazanym
z pamięci
a potem przyszło milczenie
rozgoryczenie
nienasycenie
i próba sił
bezczas znowu wygrywa...