Strach na wróble

[Gabriela Jarmolińska]

W malowniczej krainie
Pachnącej kwiatami
Było pole kukurydzy
Z dojrzałymi już kolbami.
Pole kukurydzy bez opieki nie było,
Bo się na tym polu
Stracha postawiło.
Strach na jednej nodze,
Chociaż był słomiany
Pilnować miał wróbli,
Gości tu nie chcianych.
Marynarkę miał podartą,
Dziurawy kapelusz
I krzyczał do wróbla
-Kukurydzy nie rusz!
Ani mi się waż!Spadaj z tego pola,
A spróbuj mi tylko swych kumpli zawołać.
Wróbel drwił ze stracha
I siadł mu na nosie;
-Będziesz miał robotę strachu
Zaraz zlecą goście!
Strach się zdenerwował
Na wróbla okropnie,
-Siedzi mi na nosie,
A niech go gęś kopnie!
Do tego mi jeszcze kolegów zwołuje.
-Poczekaj ty wróblu jeszcze pożałujesz!
Jestem strach nad strachy,
Choć mam jedną nogę
Dołożyć wam mogę.
Wnet wróbel przyleciał
Z kumplami swoimi
I na stracha nie zwracając
Kukurydzą się raczyli.
-To ci wróble -myśli strach.
-Zaraz poczekajcie!
Czeka was niespodzianka,
Lepiej stąd znikajcie!
Coś w stracha wstąpiło
Sam był tym zdziwiony,
Że po polu biega jakby był szalony.
Kapeluszem macha
Krzyczy z całej siły
I wróble uciekły,
Bo się wystraszyły.
Zmęczyła stracha ta walka z wróblami.
-Dzielnie się spisałem,
No powiedźcie sami.
Teraz tutaj stoję i jestem zdziwiony,
Ale do straszenia jestem wprost stworzony!
Do dzisiaj strach słomiany sieje postrach wielki,
Już mu nie dokuczają nieznośne wróbelki.

[zak stanisława]

nadajesz się do wierszowanych bajek dla dzieci, tutaj trochę gubisz rytm
popróbuj skorygować
:):)