portret tej samej

[domikuza]

bywała psalmem w ustach tych
których nie stać było
na krótsze zwątpienia, na powroty
niewygodne nocą, niedopasowane
do przeżyć, przekonań

zostawili

książkowe obietnice, wrócą po dotyku
zajmą zatokę - już bez ognia.
odpowiednia ilość rżnięć
podtrzymuje ściany, gładzi

tak kolejny fotograf
ustawia draperie, drapie w gardle
szorstkim głosem układa
na rozumie zamyka tę kobietę;

w ciasnym kadrze

[marti krűger]

jest w tym jakaś przyzwoita myśl. pierwsza strofa po prostu cacuś, druga nieco mniej a kolejna, odnoszę takie wrażenie, że bardzo niedopieszczona, co ostatecznie psuje dobry smak i moje wrażenie artystyczne. ponieważ to pierwszy Twój wiersz, czuję że kolejne będą już tylko lepsze. ten zabieram do schowka (zwłaszcza I i II strofę). pozdrawiam

[zak stanisława]

bywała psalmem w ustach tych
których nie stać było
na krótsze zwątpienia, na powroty
niewygodne nocą, niedopasowane
do przeżyć, przekonań'
ta część jest dobra!
serdecznie

[Don_Kebabbo]

bywała psalmem w ustach tych
których nie stać było
na krótsze zwątpienia - dla mnie rewelka

plus kawałek ze środka i pointa.


Pozdrawiam.

[domikuza]

a bałam się właśnie o tę część która Wam się podoba:)
dziękuję za komentarze
pozdrawiam