Węgiel (wersja skrócona)

[Mateusz-_Ulvhedin]

Chciałbym tak
jak te
wagony węgla
płynąć szynami
myśli kołaczących.

Jednak na
ich miejscu
nie stałbym
tak spokojnie.
Wszak każda
bryłka ma
być wykorzystana.

Co moądrzejsze
próbują wyskoczyć
z pociągu
do nieznanej
stacji gorąca
Mówią im:
'zabieramy was
do ciepła.'
Może pojade
z nimi.

Och jacy
dobrzy są
ci ludzie.
I tylko
śmiech maszynisty
wywołuje dreszcze
na ciele
***
Obite bryły
wyrzucają łopatami
na plac.
Te odsunięte
na boku,
kopane butami
posłusznie wracają.

I znowu
bez pardonu
węgiel gnany
do pieca
zostaje wepchnięty.

I słychać
już tylko
syczący jęk
cichego hałasu.
Och jacy
dobrzy są
ci ludzie.



Mam nadzieje iż po zmianie wiersz choć ociupinke jest lepszy.
pozdrawiam... :)

[kasiaballou]

mniej kolokwialnie - o.k. ale (!) ... jeszcze trochę się wysil ;P
a wersyfikacja, hmmm ? ;]
podglądam^o^
pozdry_kasiaballou:)

[Mateusz-_Ulvhedin]

ech jednak będzie trzeba jeszcze bardziej odkurzyć te szare komórki :) ale wiosna już stopą u nas stoi więc porządniejsze porządki się przydadzą :) dobra jeszcze się wysile :P
Dziękuje za komentaż i serdecznie pozdrawiam... :)