Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

"Obiecuję ci, że to ostatni raz jak mówię : odchodzę.
że już nigdy nie będziesz musiała kochać się z innym,
żeby o mnie zapomnieć."
M.B

Sen wypróżnił się z niepotrzebnych dialogów, scen
odgrywanych w dziwnym świecie.
Czasami wchodziłam tam, jakbym mogła coś zmienić,
przesunąć kilka przedmiotów w prawo albo lewo.
Wiedzieć : przebudzenie to też forma gry.

Po każdym odejściu wtaczać się po mgle, stworzyć
odpowiednią strukturę i wierzyć w jej istnienie.
A obok ciała leży ciało i zastanawiam się ile w tym
jest prawdy. Ustami przepychać się w przestrzeni
i szukać zakończania : never ending story c.d.
A później przypominać sobie wszystkie nieszczęśliwe
wypadki na ulicy Studenckiej : rozbite szyby,
wyłamane drzwi i pękniety parapet. Tyle razy właśnie

próbowałeś dostać się do środka. Za każdym razem
innej kobiety.

Opublikowano

cytat z początku - genialny

wiersz - widziałem na jakimś innym serwisie - całe szczęście że pojawił się tutaj, bo nie chce mi się tam logować :) - a odczuwam silną potrzebę rozpłynięcia się nad nim :)
dobrze Cie tu widzieć - niech młodzież zobaczy że nawet o "miłości" można pisać niebanalnie :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przewrotnie- właśnie taki sposób pisania trąci banałem. bazowanie na bezokolicznikach, w tym nie ma żadnej trudności. wie pan jak łatwo pisze sie takie teksty?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przewrotnie- właśnie taki sposób pisania trąci banałem. bazowanie na bezokolicznikach, w tym nie ma żadnej trudności. wie pan jak łatwo pisze sie takie teksty?
nie mam pojęcia - ale z chęcią zobaczę - pokaż :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      .... tutaj, pomimo smutnej treści, uśmiechnęłam się, że za.. grzech.. tylko jeden, to może aż tak źle nie jest (żarcik) Samoświadomość, że potrzebuje się pomocy (w modlitwie), jest już dobrym zaczątkiem na poprawę. Dołączam też do słow... @tie-break
    • Mogłoby się nieźle czytać, jako taki flow, usiłujący oddać akt twórczy w formie strumienia świadomości, tylko zrób coś z interpunkcją, bo raz jest, raz jej nie ma, to przeszkadza w czytaniu. Albo rezygnujesz świadomie, albo jednak dopracuj, bo na razie jest jeden misz-masz. Wielkie litery też nie wiadomo dlaczego od sasa do lasa.
    • @Annna2... na czas czytania włączyłam muzykę, którą dołączyłeś, ładny podkład. Anno, "Kołysanka"  to bardzo ciepłe i przyjazne słowo, ma pokołysać i Twoja.. kołysze. Przyozdobiłaś ją smutkiem, bo ktoś po drugiej stronie, tak czytam, ale dajesz w słowach nadzieję i wciąż szukasz... żeby kiedyś się dowiedzieć, poznać tajemnicę, bo przecież... miłość ma rumieńce jabłek... jakie to ładne... :) Pozdrawiam cały czas jesiennie.    
    • @Robert Witold Gorzkowski Twój wiersz czytałam powoli, smakując każde słowo. Język jest jak gobelin - gęsty, wzorzysty, wymagający uwagi. Wiersz brzmi jak modlitwa. A ta myśl o szczęściu, które ledwo się uśmiechnęło i już spada... Mocne.
    • @Migrena Przeczytałam ten wiersz i zapadła we mnie cisza. To nie jest tekst, który się "podoba" – to tekst, który miażdży, wypala i zostawia pośrodku zgliszczy. Stworzyłeś wiersz o potężnej, apokaliptycznej sile. Każdy obraz to cięcie skalpelem, które obnaża kolejną warstwę agonii świata. "Niebo pęka jak blizna po Bogu" - katastrofa nie jest tylko ludzka, jest kosmiczna i teologiczna. Apokalipsa jest tak totalna, że zatruwa potencjał życia a nawet pożera swojego Stwórcę. Nawet "zabijasz" nadzieję - pojawia się "coś zielonego", "liść, co nie pamięta deszczu". "Słońce dotyka go jak rana światła – i w sekundę więdnie." To jest potwornie okrutne. Nie ma miejsca na nowy początek. Natura nawet nie próbuje. Prawdziwym piekłem nie jest sam wybuch, ale świadomość, która musi trwać w popiele i pamiętać, że kiedyś istniał świat. "A niebo, znużone widokiem ciał, zamyka oczy, żeby wreszcie nie widzieć człowieka" - to już nie jest obojętność. To jest rezygnacja. Ostateczny wyrok. Twój wiersz ma niesamowitą siłę wyrazu. Jest porażający i świetny!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...