myślę o potworach

[marti krűger]

moja nieśmiertelność jest czysto ziemskim ruchem kolei
wydarzeń i pędzących wagonów brzechwy i gdyby nie
ręki ruch w kopcu planet żadna z gwiazd
nie zauważyłaby ziemi tak jakby kataklizm
pisany był nawet tym niepiśmiennym


jak każdy z korzeni dosięgam nieakceptacji i zmuszony
przebiśniegu czystym zamysłem drążę brud
gleby porosłej szczelnie zeszłoroczną trawą bez szansy
na źródło deszczu i słońca i jak wielu szukam
nowej twarzy odnajdując w dolinie cieni


zwyczajną śmierć bez glorii lecz piękną i spokojny
sen trwa w kamienicy każdej święty jerzy chce stanąć
do nierównej walki możliwie szybko zanim nadejdzie
potwór przezornie zaopatrzony w usta przedmiot pogrąży
jak zwyczajny harcownik armii której nie ma


widać tylko wielki pysk nicości

[Judyt]

tu bajka łączy się z rzeczywistością?
coś tu niby ciekawego odczytałam
a puenta beznadziejna- przepraszam
urazić nie chciałam, takie me odczucie
pozdr. ciepło

[marti krűger]

Judyt, pierwsza ocena trafna, jednakże wiersz ma głębszy sens i odwołuje się do literatury (nie tylko brzechwy). A puenta i owszem pesymistyczna ponieważ odwołuje się do pewnej rzeczywistości (grupy osób).

Marianna, jestem bardziej za kompostowaniem zeszłorocznej trawy niż uwalnianu nadmiaru azotanów; a w wierszu trawa to symbol, ćwierć dolara temu kto odczyta ukryty sens wiersza. Pozdrawiam

[HAYQ]

Dla mnie ten wiersz jest, jak niezły deser. Świetnie się czyta, a delikatnie wplecione rymy podwyższają jeszcze tę przyjemność. Tyle słodzenia.
Zanim dodam dziegciu, albo miodu poczytam jeszcze,
bo wyczuwam dobry tekst.
Acha - nicość też mi nie za bardzo...
Pozdrawiam.

[marti krűger]

Dzięki za opinię HAYQ... co do nicości to jeszczę przemyślę jak ją ubrać w inną sukienkę. Pozdrawiam