Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

nocarz

Słowianin
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Słowianin

Słowianin

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Było tak w uniesieniu, płonęły oczy zapałem,
w ciemnej nocy milczeniu życie błyskało zuchwale
i wtedy mogłeś przypuszczać, żeś jest panem stworzenia
samotny, wielki, wyniosły- badałeś przedmiot istnienia
i wielkość w samotni stała, byłeś mocarzem największym
lecz potem poranek nastał, szary świt szanse zwietrzył
i nie zostało wielkości, prysły marzenia, zapały
te nocne walki z przeszłości,
te przyszłe dni wielkiej chwały
w samotnej milczącej chwili, miałeś wszystkie korony
zdobyłeś szczyt niezdobyty, byłeś na świata dachu
drżały przed tobą trony
marzeń roiłeś błękity
a wszechświat został zmierzony
twoja myśl go rozstrzygła, władając miejscem i czasem
będąc sam panem siebie, byłeś też władcą świata
lecz wszystkie marzeń podboje, mary zeszłej nocy
zabrał świt, świat sie budził, odzierając cie z mocy
i znów codzienne bóle, codzienna szarość i znój
i znów egzystencja brunatna, i znów tak daleko zdrój
i wciąż chwile zwątpienia, bezsensu i złorzeczenia
lecz kiedy nastanie znów wieczór, ten szczególny czas
noc samotna sie zacznie
gdy zbiorą sie w tobie nadzieje, upór i blask
znów będziesz rządził pragnieniem
cały świat mając u stóp
by jednak znów to nie zgasło
co sobie wymarzysz- zrób!

klaudia17

klaudia17

Opublikowano
Opublikowano

Myślę że wiersz jest trochę przegadany i gdybyś użył mniej określeń było by lepiej. Za dużo słów gubi według mnie sens wiersza, pointa za to jest naprawdę dobra pozdrawiam ;)))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Witaj i dziękuję!   Dziękuję za te słowa. Pozdrawiam.:)
    • Marek.zak1
      Gryps od serca

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Dobry wiersz, oryginalny i bardzo emocjonalny. Co do meritum, czytałem wspomnienia wrocławskiego "czołowego" gangstera "Greka" ("Byłem gangsterem" i sequele). Ożenił się w więzieniu z babką, która na niego czekała. Po ślubie, po przysługującym intymnym spotkaniu, napisał, a to zapamiętałem: nie wydawała się osobą bardzo wyposzczoną. Życie.  Grek umarł na covid w pandemii.  Pozdr. 
    • Robert Witold Gorzkowski
      Semel heres, sempel heres

      Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano

      @Berenika97 nieraz już miałem dosyć, moja biblioteka o wsi i dworach obejmuje kilkaset pozycji. Mam unikatowe prace z międzywojnia różnych frakcji od potępiających politykę dworu aż do wychwalania ziemiaństwa. Sam należę do dwóch organizacji monarchistycznych. Klubu zachowawczo- monarchistycznego podchodzącego do monarchii w sposób naukowy i związku monarchistów polskich który pragnie powrotu królestwa polskiego. Byłem w delegacji polskiej do ostatnich potomków króla Augusta III w Dreźnie. Naszym przewodniczącym jest hrabia Henryk Sobański którego córka wyszła za hr Reja którego rodzina posiada zamek nad Loarą i tak dalej muszę już kończyć bo wzywają mnie obowiązki pozdrawiam was serdecznie Robert
    • Annna2
      Semel heres, sempel heres

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Robert Witold Gorzkowski  atam, ale dzięki. Ty jesteś niezwykły. To co zrobiłeś dla mnie, wysłałeś mi swoje publikacje.  Pięknie opisane,( to słowo- piękne to zbyt mało)  Berenika wszystko już napisała- to co zrobiłeś dla nauki i historii. Robert jeszcze tylko jeden aspekt- dziękuję za Tatę, bo jak zobaczył Ossendowskiego i między kartkami święte obrazki- miał łzy w oczach. Dziękuję Jak powiedziałam mu że robisz album o Maryi to powiedział że masz piękne Serce. Dziękuję
    • Berenika97
      Półistnienie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarcBardzo dziękuję! Tak, dokładnie tak – melancholia jako postać, nie stan. Ktoś, kto mieszka z tobą, zna cię lepiej niż ty sam, i właśnie dlatego potrafi tak skutecznie wygaszać. Nie przez dramatyczny wybuch, ale przez ciche, codzienne odbieranie jasności.  @Migrena Twoje słowa są dla mnie darem. Bo widzisz w tym wierszu nie tylko ból, ale całą jego architekturę – metafory, napięcia, balansowanie. "Studium stanów lękowych i depresyjnych" – tak, to było pisane z wnętrza, nie z dystansu. I że to zobaczyłaś, że to nazwałaś... to dużo dla mnie znaczy.  Dziękuję za "pełną podziwu duszę"   :). Zostaję z wdzięcznością. Bardzo dziękuję!  @Annna2Bardzo dziękuję! Czasem wystarczy usłyszeć "będzie lepiej", żeby poczuć, że nie jest się samemu w tym wszystkim. Trzymam się.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Marek.zak1Bardzo dziękuję! Zwątpienie – tak, to dobre słowo. Melancholia pięknie wygląda w wierszach, ale w życiu jest znacznie mniej poetycka :) A że jej nie masz? Ciesz się tym i trzymaj daleko. Dziękuję za słońce – łapię każdy promień, jaki mogę. :) @Alicja_Wysocka To piękna metafora – dróżka, która sama nie wie. Bo tak właśnie jest: balansowanie, wahanie, niewiedzenie. Ale Twoje słońce pada na tę dróżkę i czyni ją trochę jaśniejszą.Dziękuję za słońce – łapię je wdzięcznie.:) @andrew Wczoraj odeszło – to prawda. Ale czasem trzeba się jeszcze z nim pożegnać, zanim zacznie się układać jutro. Tęsknota to nie słabość, to część przejścia. A potem, tak – nowa szata, klocki lego, kolory. Ale we własnym tempie. Dziękuję za te słowa. Za przypomnienie, że można inaczej. Bardzo dziękuję za piękny komentarz! 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...