Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

W tunelu


Rekomendowane odpowiedzi

Gość Tomasz Kowalczyk
Opublikowano

w tunelu, ogarnięty mrokiem szukam światła
zainspirowany światłem, dążę do mroku
nieme słowa, martwe myśli, rzucone niczym płomień zagasają w bezkresie przestrzeni
chwile których choć było tyle, jedynie przeplatają się pomiędzy koszmarami przeszłości
dni, godziny, minuty, nikt nam ich nie zwróci
pytania bez odpowiedzi, które światło się zapali, czyja ręka w otchłani smutku się wyłoni
próbuje uchwycić, coś pomiędzy
pomiędzy końcem, a początkiem
pomiędzy plusem, a minusem
pomiędzy cieniem, a blaskiem
spadam głową w dół, w świecie cieni, gdzie
anioł grzechem skalany i w krwi skąpany
pragnie mojej, twojej duszy
moje oczy ogniem zaślepione, widzą
zmysły w niewoli cierpią
czymże jesteśmy zniewoleni?
którędy podążać mamy?
szukamy prawdy, lecz gdzie ona jest?
odpowiedź masz w sobie
odpowiedz sam sobie
pisze przez siebie,
pisze sam do siebie,
pisze sam z siebie,
a wędrówki kres – to światło

Opublikowano

Dwa pierwsze wersy najcelniejsze. Potem, wg mnie, trochę za dużo słów, bo przecież wniosek wytarty: "a wędrówki kres - to światło". Ładnie, że jest ta nadzieja, ale jakaś farbowana, bo za smutno ogólnie.

Pozdrawiam. A.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hollow man Jest nastrojowo:)
    • @Noxen Hej Noxen, Niestety, to nie jest dobry wiersz. Bierzesz się za ciężki temat. Masz ze sobą moc setek tysięcy poetów i dołączasz do tych, którzy na temacie polegli. W warstwie - nazwijmy ją 'metafizyczną' - nie pojawia się tu błysk jakiegoś nowego podejścia, nowej idei, czegoś świeżego... Wiersz w skrócie mówi o tym, że peel nie wierzy w bajki i uważa, że po śmierci wchodzimy w 'nicość'. Nic nowego, to może na nowo da się to powiedzieć? Skąpy dobór rekwizytów nie pozwala wejść na jakiś głębszy poziom obrazowania. Poruszamy się w wątłej refleksji filozoficznej budowanej na wątłych obrazach. Osobiście lubię, gdy w wierszu jestem w stanie wyróżnić przynajmniej jeden z trzech aspektów (za Lacanem): symboliczny, obrazowy i 'realny', a najlepiej wszystkie trzy, ale to już wtedy Święty Graal. Czyli wiersz mówi do mnie na poziomie symbolicznym, gdy czuję, że podmiot bardziej jest mówiony przez język niż sam mówi. Na poziomie obrazowym, gdy jestem w stanie rozpoznać w jakiś sposób siebie w danym obrazie, a jednocześnie rozpoznać iluzję, która jest konsekwencją tego rozpoznania. I na koniec 'realne' - gdy wiersz rozmawia z moim Brakiem - czymś czego nie da się powiedzieć ani językiem ani obrazem, co wymyka się opisowi, ale uparcie powraca i nie pozwala mi się domknąć w spójną całość. I ten ostatni jest najtrudniejszy do wydobycia. Jeśli wiesz co chcę powiedzieć... Operujesz ciężkimi pojęciami - śmierć, dusza, nicość. Każde z nich osobno ma kaliber 44, ale razem - wcale się nie wzmacniają, tylko znoszą. A poza tym, w Nowym Roku, życzę Ci dużo lektur, wzruszeń i nadawania sensu.
    • @KOBIETA Ja bym jednak jechał przez Kołbaskowo żeby się bezpośrednio wpuścić w niemiecką 11, bo jak wiadomo, Niemiec nie ogranicza fantazji kierowców z temperamentem ;)
    • ach vivienne biedna vivienne cały paryż wypełniony nim to minie kiedyś minie teraz wszystko jego uśmiech jego imię noszą dni   chowasz twarz w dłonie nie mam pocieszenia popłacz vivienne dobre to łzy    przyjdzie znów wiosna wymażesz z pamięci saint-germain-des-prés każdą stację metra teraz już śpij vivienne    
    • To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...