Bo życie ziarnkiem grochu jest

[Kacper_M]

Smagany wiatrem wędrowiec
Wieje, raz w lewo, raz w prawo
Idzie ku upadkowi, ku śmierci – oto jego cel...
Nazywa się człowiekiem, choć sam nie wie co to oznacza
Nieświadomy celu swej wyprawy, idzie
Nie wie ku czemu zdąża, lecz nadal idzie
Dlaczego? Dlaczego nie ustanie w miejscu?
Jest mu źle? Tak i nie...
Wszystkiemu winna świadomość... lub jej brak
On nie wie co straci, co zyska.
Na jego ciele widać liczne bruzdy i zmarszczki
Doświadczenie wieków
Mimo to robi to samo wciąż
Nie wierzący póki sam nie zobaczy, dotknie, czy poczuje
Ludzie czasem tak nieobliczalni, a czasem tak łatwi do odgadnięcia
Czy można kogokolwiek nazwać człowiekiem?
Czy ktoś wie, kim właściwie jest?


Dedykacja dla Cioci Joli... Myśle i przestać nie mogę

[Bez przyszlosci]

kim jestem

że żyć chcę
że szczęścia pragnę
że miłości szukam
że rozkoszy pożądam

że ranię nieświadomie
że bólu dokładam
że zemsty szukam
że nienawidzieć mogę

człowiekiem jestem?

[Kacper_M]

Tylko tym za kogo się uważasz...