Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

karuzela wciąż rozpędzona
więcej mocniej prędzej
kręci się świat nieczuły
jak kamień człowiek
na oślep pędzi

nie może zatrzymać się ciągle
w drodze nie wie czy jutro będzie
może już dziś trzeba będzie zostawić
wszystko sąd spyta o życie
kiedy skończy się czas
nie wiesz tymczasem
dusza

gasi pragnienie trucizną z rynsztoka
walczy zaciekle o marności ginie
w pogoni za ułudą w końcu
zostawi wszystko przeminie
amen a człowiek –
garść prochu

*– gdzie skarb twój – tam serce twoje

zatrzymaj się na chwilę obok Źródło
życiodajnej wody
Alfa i Omega cel twojej drogi
choć może nie wiesz
człowieku

zanurz się w ciszę sumienia posłuchaj
pomyśl qvo vadis? głowę pochyl i pij do woli
aż się nasycisz byś odtąd niczego innego
nie pragnął w świecie dostrzeżesz Boga
zwolnisz
odnajdziesz radość i zatęsknisz
za nieprzemijającym
szczęściem

*por. Mt 6, 21

Opublikowano

Fantastycznie ... za temat i myśli, pytania, wątpliwości - jesteśmy na drodze - sadzę jednak, że warto żebyś do niego powracała i z perpektywy doświadczeń coś w nim zmieniała ...
Pozdrawiam!

Opublikowano

jest myśl, ale jest również wiele klisz,
wielokrotnie zadawane pytania o sens życia pozostają w ciągłym zawieszeniu i możnaby tak bez końca
aczkolwiek chodzenie tymi samymi drogami (słowno-skojarzeniowymi) już w nowe miejsca nie prowadzi

radzę wyszczuplić tekst, o takie choćby nagromadzenia jak:

koniec i początek a w bliskiej odległości alfa i omega moim subiektywnym zdaniem jest to zbędne jak wiele innych nagromadzeń i powtórzeń

pozdrawiam

Opublikowano

Cóż, przyłączam się do pozytywnych ocen.
Odemnie - wiersz b.dobry, płynny z przesłaniem.
Powtórzenia, hmmm.... wg. mnie bardzo przydatne,
podkreślające.
W pewnym wieku, człowiek musi spojżeć z dystansu
i dojżeć to czego w pędzie nie widzi.
Pozdrawiam Pani Tereso.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ja tez wyczuwam w tobie podobną duszę
dziękuję, że jesteś
bardzo nieśmiało wyciągam swoje dawne...
odnawiam i próbuję...na światło dzienne

serdeczne cmok
teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie Zbyszku, uważam, że nie tylko w pewnym
wieku człowiek powinien się zatrzymać na chwilę,
chociażby po to, żeby "złapać oddech"
to każdemu może się przydać

dziękuję za pozywywną ocenę
i potwierdzenie, że powtórzenia
w tym wierszu pelnią ważną rolę,
taki był mój zamysł

serdecznie pozdrawiam
teresa
Opublikowano

Tereniu, czytałam, rozumiem przesłanie, aż za dobrze.
Uważam, że ten wiersz jest "przegadany", stać Cię na skrócenie go - bez utracenia myśli.
Mało dajesz czytelnikowi miejsca na domyślanie się, zastanowienie.
Może i niektórym tak trzeba, ale myślę, że to jest ze szkodą dla wiersza.
Wybacz mi szczerość, ja o wierszu - Ciebie bardzo serdecznie
pozdrawiam, całuśnie!
-baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ooo, dziękuję - będę jeszcze nad nim pracować,
dzisiaj wydobyłam go ze swoich dawnych szkiców,
więc na razie to forma robocza
a twoja szczerość, co do wiersza, to woda na młyn,
pobudza do doskonalenia formy,
a przecież o to mi chodzi
jeszcze raz dzięki!
serdeczności same
teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




II wersja okrojona

karuzela wciąż rozpędzona
więcej mocniej prędzej
kręci się świat nieczuły
jak kamień człowiek
na oślep pędzi

nie może zatrzymać się ciągle
w drodze nie wie czy jutro będzie
może już dziś trzeba będzie zostawić
wszystko sąd spyta o życie
kiedy skończy się czas
nie wiesz tymczasem
dusza

gasi pragnienie trucizną z rynsztoka
walczy zaciekle o marności ginie
w pogoni za ułudą w końcu
zostawi wszystko przeminie
amen a człowiek –
garść prochu

*– gdzie skarb twój – tam serce twoje

zatrzymaj się na chwilę obok Źródło
życiodajnej wody
Alfa i Omega cel twojej drogi
choć może nie wiesz
człowieku

zanurz się w ciszę sumienia posłuchaj
pomyśl qvo vadis? głowę pochyl i pij do woli
aż się nasycisz byś odtąd niczego innego
nie pragnął w świecie dostrzeżesz Boga
zwolnisz
odnajdziesz radość i zatęsknisz
za nieprzemijającym
szczęściem

*por. Mt 6, 21
Opublikowano

no, no, no,
całkiem, całkiem fajniutko to wyszło, prawda,
że lepiej!
Ja się teraz śmieję, bo mój stary wiersz poprawiam od tygodnia,
codziennie, mało komentuję (czytam wszystko), i tak mi nie idzie, że
aż strach! Wieczorem, jak go przeczytam - dobrze, rano- coś nie tak!
Muszę go na jakiś czas odłożyć.
Uważam, że teraz dużo lepiej się czyta i odbiera Twój wiersz!
Ładnie go "podstrzygłaś" wycięłaś te dwa "może" w drugiej strofie i nie tylko.
Milutkie heeej!
- od baby

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Milutko mi, że tak uważasz,
swoją drogą dobre są te warsztaty,
szczególnie, gdy znajdą się życzliwi
i bardziej doświadczeni...To prawda, że
ten sam wiersz ciągle inaczej się widzi
i zawsze jest coś do poprawki...

dziekuję za wnikliwy komentarz
i serdeczności ślę -
teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @FaLcorN – bywa, że melodia słów niesie, przynosi nieoczekiwane znaczenia (skąd wziąłeś tego "wieszcza mokradeł"?).
    • dziewczyny nie płaczcie że miłości za mało  że ciągle przed wami  o duży krok   dziewczyny nie smućcie się niedługo będzie maj kwiatem zakwitnie bukiet będzie was   w nim znajdziecie miłości las który pokocha nie tylko na chwile ale w sam  raz
    • Upalne lato 1649 roku na wschodnich rubieżach Rzeczypospolitej. Hordy tatarsko-kozackie pod wodzą  Chmielnickiego i chana Islama III, rozpoczęły oblężenie Zbaraża. Twierdzy pełnej dzieci, kobiet i starców z okolicznych wsi i miasteczek, którzy schronili się tutaj przed nawałnicą ze wschodu, oraz pełnej wojska pod rozkazami rady pułkowników. Ciężkie walki trwały każdego dnia i tygodnia. Brakowało jedzenia, wody, amunicji i broni. Każdy kolejny dzień walki był cięższy dla obrońców od poprzedniego. W niższych wałach zaporoskiej twierdzy rozlokowana była wyborowa książęca piechota, złożona z osiłków wybranych z doborowych zastępów wojska. Dowodził nimi wachmistrz  Źrebenko, człowiek sprytny, uparty i odważny. Gdy nieustępliwość ataków nieprzyjacielskich rosła, powodując coraz większe straty i panikę wśród obrońców, dzielny wachmistrz wpadł na dziwny, jak na tę wojnę, pomysł. Wybrał ze swojej piechoty pięćdziesięciu dwóch chłopów ,  ludzi wielkich, brzuchatych i odważnych. Karmiąc ich znalezionym w lochach twierdzy grochem, postanowił powierzyć im zadanie obrony, jakiej nikt nigdy dotąd nie widział. Odsłonięte i wycelowane w oblegających nieprzyjaciół dupy żołnierzy ryglowane są grubymi, drewnianymi kołkami osikowymi, które z zapałem strugają  ich towarzysze broni. Dochodzi  do niesamowitych i dramatycznych  wypadków. Pewnego poranka żołnierz Rybko, zbrojąc dupę towarzysza broni, kapralowi Zapince, na skutek przedwczesnego wystrzału został ciężko ranny w głowę i pierś. Biednego, błąkającego się rannego żołnierza pożarły wałęsające się całymi gromadami psy. Był i prawdziwy bohater tych nowatorskich form walki z wrogiem – kapral Bartłomiej Zawrotny, chłop ogromny, żylasty i groźny . Gdy strzelał, żyły na jego łysej głowie pęczniały, aż ludziom wydawało się, że pękną. Ale nie. Ten nic nie wiedzący o później wprowadzonym konwencją genewską zakazie używania gazów bojowych żołnierz, grzmiał na nieprzyjaciół, słusznie pojmując, że w ten sposób ocali głowę swoją i innych. Wystrzeliwane osikowe kołki rozrywały sierpniowy mrok, siejąc zamęt w szeregach tatarskich zastępów. Widać było pierwsze oznaki paniki. Ten waleczny kapral wystrzelił już dzisiejszego popołudnia trzydzieści cztery razy. Dupę  polewają mu wodą dla ochłody. Patrzyli na to zdziwieni ludzie i za każdym strzałem matki mocniej przytulały swoje dzieci do piersi. Wreszcie nadeszło długo oczekiwane zawieszenie broni, a nieco później pokój. Kapral Bartłomiej Zawrotny został przeniesiony do służby u króla jegomości, a Tatarzy, pobici przez niebanalnie walecznych przeciwników, odstąpili od oblężenia Zbaraża i ze sromem odeszli. Wojna się skończyła.              
    • Nikt nie rodzi się wilkiem. Ale może dostać : „Wilczy bilet”.  
    • Autorzy: Michał Leszczyński + Krzysztof Czechowski + AI:   Piosenka pt. Uuu   Ref. Uuuu... ale tutaj jest radośnie cudnie pięknie oraz zwiewnie Uhaha uhaha uhaha potańcówka trwa a mety są cztery przewspaniale idzie całkiem wszystko ogarnąć   Jedni piszą mówią nagrywają poematy drudzy słuchają i notują i emblematują szereg szufladek otwieranych bardziej niż niegdyś szuflady są jak zawsze za mocno nadużywane   Idą w eter najróżniejsze znaczki czasem eterycznie czasem ciężej niż w najcięższe tony i „złe” tonacje generalnie nie wiesz czy to strach był czy odwaga była symbole i emotikony grzeją telefony i rajcują nety   Ref. Uuuu... ale tutaj jest radośnie cudnie pięknie oraz zwiewnie Uhaha uhaha uhaha potańcówka trwa a mety są cztery przewspaniale idzie całkiem wszystko ogarnąć   Kanały i programy wielu telewizorów są zmieszane samba cud impra trwa jak trwała - na maksa śmiech – wiadomo – z płaczem myli się najbardziej (dużym jest zagadnieniem którymi łzami płaczesz)   I tylko może jest żyć trudniej niż żyć coraz łatwiej rachunki i potrzeby wyciskają do ostatniego grosza dużo musisz, bo królują tu tylko cacanki zmuszanki (teza jak teza, tezuje tylko, bo są odmienne zdania)   Ref. Uuuu... ale tutaj jest radośnie cudnie pięknie oraz zwiewnie Uhaha uhaha uhaha potańcówka trwa a mety są cztery przewspaniale idzie całkiem wszystko ogarnąć   Fakt czasem tylko opadasz z sił i emocji wszelakich wbijasz się w zamyślenie nad papierosem i szklanką że jest jak być nie może i że inaczej już nie będzie no a potem tym niewesołym taktem kończysz piątą piosenkę   Jeśli zapomnisz się i zatańczysz przezwą lambadziarzem ahoj smutny żeglarzu i ahoj niewesoła żeglarko !! nie pytaj mnie o dobrze oraz nigdy nie proś o lepiej nie mam też zielonego pojęcia co oznacza więcej i hej   Ref. Uuuu... ale tutaj jest radośnie cudnie pięknie oraz zwiewnie Uhaha uhaha uhaha potańcówka trwa a mety są cztery przewspaniale idzie całkiem wszystko ogarnąć
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...